Ito ay magaspang doon ngunit sana ay hindi na magtagal.

Larawan:

Janice Chang

Si Gabriella Mlynarczyk ay isang beteranong bartender na kasalukuyang nakabase sa Los Angeles.

Kalahating taon na ang nakalipas, nagsulat ako tungkol sa kung ano ang naging kalagayan ng mga bar team na nagtatrabaho sa panahon ng pandemya , mula sa pagharap sa patuloy na nagbabagong mga utos hanggang sa pagsisikap na protektahan ang ating kalusugang pangkaisipan. Noong panahong iyon, umaasa ako na ang pinakamasama ay nasa likuran namin, ngunit sa taglamig, isa pang ipinag-uutos na pagsasara ng bar at restaurant ang nagpabalik sa marami sa amin sa hindi alam, na tinatanggihan ang anumang mga pakinabang na nagawa o inaasahan ng maraming negosyo sa panahon ng kapaskuhan.

Sa utos na iyon na isara ang mga negosyo ay dumating ang mas maraming nawalang trabaho. At ito, kapag isinama sa mga benepisyo ng EDD na malapit nang mag-expire para sa mga matagal nang natanggal, ay lumilikha ng isang lumalalim na krisis. Ang pool ng trabaho ay nagiging puddle.

Habang ang mga estado ay dahan-dahang magsisimulang muling magbukas sa tagsibol 2021, ang problemang sitwasyon ay pinalala ng mas kaunting mga trabahong bumabalik, dahil maraming mga bar at restaurant ang permanenteng nagsara. Anumang mga bakante na nai-post ay nagkakamal ng daan-daang mga aplikante. Para sa maraming lugar na nakaligtas, ang pagbawas sa mga badyet sa paggawa ay nangangahulugan ng muling pagkuha ng mas maliit na kawani. Kahit na ang mga negosyong mahusay na pinondohan ay naghahanap ng bersyon ng tao ng mga kutsilyo ng Swiss Army na maaaring gumana sa maraming larangan.

Bumabagal

Iginiit ni Sommelier Lelanea Fulton, isang kamakailang transplant sa Portland, Oregon, na ang mga prestihiyosong posisyon ng somm ay nawala na. Kaya sa halip ay naghahanap siya ng mga trabahong walang suweldo. Akala ko may matutuwa na maging staff ako, sabi niya. Ngunit sa kabaligtaran, sabi niya, Ang mga employer ay nalilito kung bakit ang sinumang may napakaraming karanasan ay gustong magtrabaho bilang isang oras-oras na kawani. What they don’t get is that baka ayaw ko na sa executive position. Nasa ibang bayan ako at gusto kong magkaroon ng higit na buhay.

Ang Venice Beach, California, bartender at sommelier na si Jonathan Solarzano ay nahaharap sa halos kabaligtaran na isyu. Sa totoo lang, nakakapagpakumbaba talaga ito, sabi niya. Wala pang masyadong bakante doon hanggang kamakailan, kaya nagtatrabaho ako sa isang coffee shop, na nagdagdag ng isa pang tool sa aking kit. Talagang nagpapasalamat ang mga manager na nariyan ako. Siya concludes na bahagi ng plus side ng pagiging overqualified ay na siya ay nabigyan ng mahusay na shifts. Bilang side project, namuhunan si Solarzano at ang kanyang asawa sa pag-retrofitting ng school bus, ginagawa itong mobile Airbnb para maupahan kapag naging karaniwan na muli ang paglalakbay.

Ang isa pang hamon para sa ilang empleyado sa industriya ay aabutin ng mga buwan, kung hindi man taon, para magsimulang muli ang buhay sa mas malusog na direksyon, na may isang anyo ng PTSD na humahawak sa lahat ng social distancing at takot na makompromiso ang kalusugan ng isang tao. Nararamdaman ng Bartender na si Katie Stipe na ang pagbabalik sa trabaho ay isang hindi pangkaraniwang karanasan. Napakatagal na, bagama't handa na akong magkaroon muli ng social dynamic at shared energy, sabi niya. Hindi ako babalik sa trabaho hanggang sa ganap akong nabakunahan. Ang aking karanasan sa pagtatrabaho sa panahon ng pandemya ay hindi naging tama. Hindi ko naramdaman na ito ay mahalaga, kahit na naghahanapbuhay. Ipinagpatuloy niya ang paniniwala ni Fulton na itinampok ng pandemya na ang pagkakaroon ng buhay sa labas ng trabaho ay hindi na mapag-uusapan ngayon. Kahit na nitong nakaraang taon ay tiyak na nagkaroon ng isang emosyonal na toll, ito rin ay naging isang pagpapala sa disguise upang mabagal at isipin ang tungkol sa mas malaking larawan, idinagdag niya.

Pagtanggap ng Bisita sa Iba't Ibang Anyo

Dahil ang tanawin ng trabaho ay nagiging isang senaryo ng Hunger Games, ginagawa ng ilang bartender ang kanilang online presence, na nakatulong sa kanila na tumayo mula sa ingay. Nararamdaman ni Mimi Burnham ng New York City na ang isang online na klase ay isang mahalagang sandali para sa kanya. Siya ay dumalo sa isang Campari Academy demo sa pag-set up ng isang home studio, na dati ay wala siyang alam. Naging aha! sandali, kung saan napagtanto ko na ito ay isang bagong paraan para sa akin na gumawa ng mga koneksyon ng tao, sabi niya. Hindi ito isang mamahaling bagay. Kumuha ako ng ring light at camera, at nagkataon pagkalipas ng ilang araw, may lumabas na listahan ng trabaho online mula sa isang kumpanyang nakabase sa San Francisco na naghahanap ng mga virtual bartender. Inamin niyang super-nervous siya sa unang pagkakataon sa harap ng camera. Ito ay isang bagong mundo para sa akin, sabi niya. Ngunit mabilis kong napagtanto na ang kailangan ko lang gawin ay maging nakakaaliw at maigsi at huwag maging masyadong nerdy upang maakit ang aking mga manonood. Kung kaya kong patawanin ang mga tao sa loob ng isang oras, pakiramdam ko ay natupad ko ang aking pangako bilang isang propesyonal na barkeep. Sa pamamagitan ng pagpapakita ng kanyang bubbly brand ng hospitality sa pamamagitan ng screen, sinabi niyang napapanatili siyang nakalutang sa maraming booking.

Si Leandro Pari DiMonriva, na nakabase sa Los Angeles at ang talento sa likod ng channel sa YouTube na The Educated Barfly, na itinatag niya bago ang pandemya, ay nagsabi na napilitan siyang dalhin ang palabas sa susunod na antas. Nakadagdag ito sa kanyang kita bago ang unang pag-lock, ngunit habang patuloy na humahaba ang mahihirap na panahon para sa industriya, sinimulan niya itong mas seryosohin, lalo na sa isang pamilyang sinusuportahan. Ang mga tatak na nakabuo na ako ng mga relasyon ay nagsimulang mag-hit sa internet nang husto upang gumawa ng nilalaman, sabi niya. Kinuha ko rin ang oras na ito upang mahasa ang aking mga kakayahan bilang isang tagalikha ng nilalaman at maghanap ng mas magagandang paraan upang pagsilbihan at palaguin ang aking tatak. Kasama sa mga iyon ang pakikipagtulungan sa HBO para sa bagong palabas na Perry Mason, na nakakuha sa kanya ng mga pondong kailangan niya para makabuo ng dedikadong set sa kanyang garahe, kung saan nagdaraos siya ng mga cocktail class sa pamamagitan ng Zoom.

Nagpasya ang New Zealand transplant na si Mitch Ono Bushell sa ibang ruta upang manatiling nakalutang. Nagsimula siyang tumakbo nang tama ang pandemya na isinara ang lahat kasama ang kanyang plant-based cocktail mixer company, lemon lime , na nagbibigay ng mga shelf-stable na base gaya ng skinny Margarita o lavender Paloma blends sa mga negosyong sinusubukang panatilihing mababa ang mga gastos sa paggawa habang ang demand para sa mga to-go na inumin ay tumataas. Ang kanyang inspirasyon ay nagmula sa kanyang mga taon ng pagtatrabaho sa mataas na dami ng mga lugar, sinusubukang gumawa ng mga klasikong cocktail para sa masa. Ang istilo ng serbisyo ng fast-food na madalas kong makita ang aking sarili sa likod ng bar ay nangangahulugan na habang ako ay nalulunod sa mga tiket, hindi ko talaga mailabas ang mga inumin nang sapat upang kumita, sabi niya. Ang kanyang produkto ay lumilipad palabas sa kanyang lab na inumin.

Isinasaalang-alang ang Career Pivots

Nag-check in ako kasama ang dating direktor ng bar ng New York City na si Meaghan Montagano upang makita kung ano ang kalagayan niya sa kanyang paghahanap ng trabaho. Ang kanyang sagot ay napunta sa akin pagkatapos kong makipagbuno sa isang katulad na pag-aalinlangan: Ang pagbabago ba sa karera ang solusyon sa pagbawi ng isang pagkakahawig ng pinansiyal na kagalingan? Nakipag-usap ako sa aking ina at kapatid na babae, na parehong nagsasabi sa akin na ito ang oras upang muling baguhin ang aking sarili, sabi niya. Isinaalang-alang ko ang alternatibong pagsasanay, ngunit naglaan ako ng napakaraming oras sa eksena ng cocktail, ang pag-pivot ay hindi isang opsyon. Nabayaran ko na ang aking mga dapat bayaran, kaya't sinisikap ko ang aking mga takong at umaasa para sa pinakamahusay. Idinagdag niya, mariin, inilalagay ko ang lahat sa itim na may mabuting pakikitungo!

Ganoon din ang nararamdaman ni Fulton. Inilagay ko ang 25 taon ng aking buhay sa industriyang ito, at kahit na isinasaalang-alang ko ang pag-aalaga, natanto ko na hindi ito para sa akin, sabi niya. Gusto kong magbukas ng tindahan ng alak, ngunit ang talagang makakatulong ay ang pagkakaroon ng ilang pagsasanay na magagamit sa pagnenegosyo at kung paano i-navigate ang prosesong ito. Kung wala ito, sobrang nakakatakot.

Ang Montagano ay nasa isang katulad na headspace. Inilista niya ang mga negosyong naisip niyang buksan: food truck, grocery store. Paano ko isasalin ang lahat ng kaalamang ito sa isang modelo ng negosyo na hindi isang bar? tinanong niya. Kung makapagbukas ako ng tindahan ng alak, magpi-print ako ng pera. Ngunit ang pag-alam sa pagpapahintulot at mga linya ng kredito ay nagsimulang makaramdam ng napakabigat na gawin nang mag-isa. Ito ay isang pag-iisip pa rin, bagaman, idinagdag niya. Nakaka-inspire na makita kung paano umunlad ang ilang negosyo sa pamamagitan ng pagtugon sa mga pangangailangan ng kanilang mga komunidad upang mabuhay. Gusto kong makaisip ng paraan para gawin din iyon.

Ang isa pang pivot na isinasaalang-alang ni Montagano ay ang paglipat sa isang mas maliit na merkado, posibleng Virginia, ngunit sa pagtimbang ng mga kalamangan at kahinaan, siya ay nakarating sa isa pang konklusyon. Gusto ko bang magpatuloy sa hirap na naninirahan sa New York o magkaroon ng mas magandang kalidad ng buhay sa ibang lugar? tanong niya sa sarili niya. Ang nakaraang taon ay ginawa siyang mas nababantayan kung saan niya gustong gugulin ang kanyang oras. Gusto ko bang magsimula sa zero sa ibang lugar? Dapat talagang sulit ito.

Priyoridad din ni Montagano na maghanap ng mga employer na igagalang siya. Sinabi niya na gumawa siya ng isang punto ng pakikipanayam sa mga prospective na employer nang may higit na lakas. Nakakaabala sa akin na ang bartending ay hindi sineseryoso bilang isang karera, kahit na ng mga may-ari ng bar, sabi niya. Kami ay tinatrato na parang kami ay magastos; hindi kami nakakakuha ng bayad na oras ng pahinga o mapagkumpitensyang sahod. Kung babalik ako sa tending bar, kailangan kong malaman na mayroon akong seguridad sa trabaho at na ang aking bagong boss ay tratuhin ako nang may kaunting sangkatauhan, kaya itinatakda ko ang aking mga inaasahan sa harap.

Sumasang-ayon si Burnham. Ang paraan ng aming pagnenegosyo sa nakaraan ay hindi lilipad, sabi niya. Makikipanayam ako sa mga employer at mas mapipili. Kung wala tayo, wala sila; nasa atin ang kapangyarihan. Oo, gutom tayo sa trabaho, ngunit dapat tayong maging mas maingat sa kung paano tayo handang tratuhin.

Mga Kinakailangang Pagbabago

Tungkol naman sa mga pagbabagong nararamdaman ng mga bartender na ito ang industriya ng bar ay kailangang gawin upang maakit ang talento pabalik dito, ang kanilang mga iniisip ay malawak.

Palagi kong sinasabi na ang isang front-of-house na koponan ay kailangang maging sobrang magkakaibang, sabi ni Burnham. Kung pare-pareho ang hitsura ng lahat, sa tingin ko, pinaparamdam nito sa mga bisita na hindi sila welcome. Naniniwala siya na labis na hindi matapat na gumawa ng iba.

Sinabi rin kay Burnham noong nakaraan na mayroon siyang shelf life bilang isang mas matandang babaeng bartender at sa palagay niya ay parehong may kasalanan ang mga bar at brand sa pag-uugaling ito. Humihingi sila ng paumanhin at pagkatapos ay bumalik sa parehong lumang, sabi niya. Kailangan nilang tingnan ang kanilang mga customer at umarkila ng mga tao para magtrabaho para sa kanila batay sa mga demograpikong ito.

Tulad ng para sa mga puwang ng bar, tinutukoy ni Burnham si Jeff Morgenthaler, ng Portland, Oregon's Clyde Common . Siya binago ang arkitektura ng kanyang restaurant upang matugunan ang sandali, at sa tingin ko maraming mga tao na nakasanayan na sa social distancing ay maghahanap ng mga lugar na tulad nito na may mas maraming espasyo.

Sumasang-ayon si Montagano sa kanya. Natatakot ako, sabi niya. Nakakatakot ang takot sa mga hindi alam na kinakaharap namin, pabalik sa mataong lugar, pagiging tatlo sa bar at pakikitungo sa mga lasing na bisita ay nakakatakot. Kailangang magkaroon ng mas mahigpit na limitasyon sa kapasidad. Parehong nararamdaman niya at ni DiMonriva na ang segurong pangkalusugan ay kailangang maging isang pampatamis na kadahilanan upang maibalik ang mga barkeep sa karera sa likod ng stick.

Ang mga taong nagpapatakbo ng mga bar ay kailangang mas mahusay na pangalagaan at mabayaran para sa kanilang mga kasanayan, sabi ni DiMonriva. Hindi kami isang dosena, at hindi namin inilalagay ang aming sarili sa isang pedestal sa pamamagitan ng paghingi ng makataong paggamot. At mas masaya ang pumasok sa trabaho kung sa tingin mo ay isa kang respetado, mahalagang bahagi ng isang establisimyento.

Si Fulton, samantala, ay tumutuon sa mas malaking larawan. Ang mga manggagawa sa restawran ay pinipilit na nasa isang kapaligiran kung saan ang mga tao ay walang suot na maskara, sabi niya. Kailangan natin ng unyon o representasyon ng gobyerno kung saan ito mapangasiwaan para makakuha tayo ng bakuna bago bumalik sa trabaho. Sumasang-ayon din siya kay Burnham tungkol sa isyu sa diskriminasyon sa edad sa loob ng industriya. Ito ay dapat na isang karera na maaari nating pagtanda bilang mga kababaihan, sa halip na ilagay sa pastulan para sa hindi pagiging bata at sexy, sabi niya. Mapoprotektahan din tayo ng mga unyon dito, mula sa pagiging boot out habang tayo ay tumatanda.

Pakiramdam ni Bushell, ang tanging paraan para maibalik siya sa bar ay ang pagbabayad sa kanya ng halagang naaayon sa kanyang mga taon ng karanasan. Kailangan kong mabayaran para sa aking kadalubhasaan at kung ano ang dinadala ko sa talahanayan, sa halip na para sa serbisyo sa araw na iyon, sabi niya. Para hindi na umasa sa mga tip ng bisita para gawin ang aking upa ay magiging perpekto. Sa tingin niya, nakakainsulto na umaasa ang mga may-ari ng bar sa isang third party, ibig sabihin, mga bisita, upang madagdagan ang kanyang kita.

Tulad ng para kay Stipe, ang kanyang mga iniisip sa mga kinakailangang pagbabago ay nakasalalay sa mga karanasan sa pagharap sa bisita. Ang pakiramdam ko mula sa pananaw ng serbisyo sa nakalipas na taon ay hindi palaging tama ang customer, sabi niya. Ang bawat kawani na nagtrabaho ay kailangang magdala ng maraming bigat at stress para lang maghanapbuhay habang inilalagay ang kanilang sarili, ang kanilang mga kasambahay at mga mahal sa buhay sa panganib. Kinailangan naming patuloy na bantayan ang pag-uugali ng bisita at gawin din ang lahat ng pag-iingat sa kaligtasan, kabilang ang mga sanitation fluid na mag-aalis ng isang layer ng balat sa iyong mga kamay, lahat ay ginawa habang sinusubukang magbigay ng pinaka 'normal' na kumportableng karanasan sa kainan na posibleng magagawa namin. Pakiramdam niya ay kailangang magkaroon ng pagbabago sa mindset at kultura ng kainan, na nagbibigay ng higit na awtoridad sa mga kawani na umaako sa responsibilidad ng paglikha ng isang ligtas na lugar para sa mga kainan.

Sa mainit na panahon sa daan na nagbibigay-daan sa panlabas na upuan at pagtaas ng availability ng bakuna, may pag-asa, kahit man lang pagdating sa problema sa pagbabahagi ng hangin. Ito ay nananatiling upang makita, gayunpaman, kung gaano karaming mga tagapag-empleyo ang uunahin ang kapakanan ng kanilang mga kawani kaysa sa kita.

Isang bagay ang sigurado, gayunpaman: Ang paghahanap ng ilang normal ay higit pa sa pagbubukas muli ng mga pinto. Sa pagtaas ng utang at nawasak ang mga marka ng kredito para sa maraming manggagawa sa mabuting pakikitungo, ang ating industriya at ang dedikadong manggagawa nito ay nangangailangan ng higit pa sa isang maliit na stimulus payout. Bagama't mukhang papalapit na ang kasabihan na liwanag sa dulo ng tunnel, para pa rin itong nakalawit na karot na hindi maabot ng ating mga daliri.