Ang Tiki ay ang ska na musika ng mundo ng cocktail-isang uri na may isang maliit ngunit malupit na nakatuon na banda ng mga tagahanga. Ngunit sa labas ng galang na bilog ng mga taong mahilig, mayroong isang buong maraming hindi pagkakaunawaan tungkol sa mga nuances na gumawa ng lahat ng kasiya-siyang tila ganap na walang kahirap-hirap.

Sa maraming bartender, ang Mai Tai ay ang quintessential torch carrier ng Tiki, isang rummy, nutty, citrusy mix na hindi lamang resulta ng isang masayang maligayang aksidente-malayo rito. Ngunit pagkatapos gawin ni Tiki ang mabulaklak na pagsalakay nito sa kulturang Amerikano sa pagitan ng 1930s at '50s, salamat sa mga negosyanteng may pag-iisip tulad ng Ernest Raymond Beaumont Gantt (aka Donn Beach) at Victor Jules Bergeron (aka Trader Vic), medyo mahirap ang mahirap na Mai Tai mangled.

Nakikita ko ang isang Mai Tai sa maraming mga menu at iniisip, Oh, cool! sabi ng bartender na si Sarah Ann Clarke ng Tiki den Hidden Harbor sa Pittsburgh. Ngunit pagkatapos ay tiningnan ko ang listahan ng mga sangkap-maliwanag na pulang maraschino na mga seresa at bottled fruit juice-at lumalayo iyon sa dapat na inumin.

Ang apoy na nagpapasiklab sa puso at kaluluwa ng isang Mai Tai ay nagmula sa isang may malay-tao na layering ng parehong mayaman at maliwanag, matamis at maasim na lasa at pagkakahabi. Ang Mai Tai ay medyo simple tila, ngunit ito ay kumplikado at hindi masyadong matamis. Gustung-gusto ko talaga ang straight-forwardness nito at ang paraan ng paglalaro ng lahat ng mga sangkap, sabi ni Clarke.

Karamihan sa kredito para sa pagiging kumplikado na iyon ay nagmula sa one-two punch ng rums na karaniwang ginagamit: ang Jamaican at, madalas, ang Martinique-isang mayaman at makalupang mula sa base ng molass na nilagyan ng palayok, isang zippy at floral, tulad ng dalisay mula sa sariwang pinindot na tubo ng tubo.

Ang paglalagay ng mga istilong rum ay isang ode sa orihinal na solong rum na nagsimula sa isang tropical rebolusyon-ang Jamaica na si J. Wray & Nephew. Ito ay, sa pamamagitan ng karamihan sa mga account, ginamit sa inumin na imbento ni Bergeron, ang nagtatag ng Trader Vic's Ang Tiki empire empire, na nagsimula noong 1934 na may isang lugar ng Oakland, Calif., At mayroon nang mga lokasyon saanman mula sa Munich hanggang Manama, Bahrain.

Pinasabog niya ang kanyang supply at kinailangan na lumipat sa blending rums, sabi ni Martin Cate, ang may-akda ng Smuggler’s Cove: Exotic Cocktails, Rum, at the Cult of Tiki at may-ari ng bar na Smuggler’s Cove sa San Francisco. Para sa kanya, ang lahat ay tungkol sa pagpapanatili ng mga rum na kasangkot buong-katawan. Maaari kang gumawa ng isang Mai Tai na may isang ilaw na malinis, malinis, may haligi pa ring rum, ngunit hindi ito kagiliw-giliw sa isang inumin.

Idagdag pa ang nutty sweetness ng orgeat (isang almond syrup na karaniwang matatagpuan sa kultura ng pagluluto sa Pransya at Italyano), orange liqueur at kalamansi, at biglang mayroong isang symphony ng lasa.

Ang Jamaican rum ay sobrang nakakatuwa, at ang Martinique rum ay damo at halaman, sabi ni Clarke. Sama-sama, gumawa sila ng isang nakawiwiling combo, at ito ay isang mahusay na intro para sa mga bago sa Tiki.

Justin Shiels

Ngunit si Bergeron ba ang totoong imbentor ng kamangha-manghang Mai Tai, o ang Beach? Ang istoryador ng Tiki na si Jeff Beachbum Berry, ang may-ari ng New Orleans 'ode sa Tikidom, Latitude 29, ay nahukay ng ilang makatuwirang ngunit magkakaibang mga sagot sa katanungang iyon, bagaman lilitaw na ang bersyon ni Bergeron ay kanya lamang at siya lamang ang namamayani ngayon.

Ayon kay Berry, balo ng Beach, si Phoebe Beach, naalaala ng kanyang asawa na nag-imbento ng inumin na tinawag niyang Mai Tai Swizzle noong 1933, ngunit hindi ito dumikit sa canon ng cocktail at nawala sa kanyang sikat na bar at restawran Don ang Beachcomber Menu ng ilang oras bago ang 1937.

Hinahabol din ni Berry ang matagal nang katulong na ehekutibo ni Bergeron, si Fred Fung, na nagpapatunay na si Bergeron ay bumuo ng kanyang sariling Mai Tai noong 1944 nang walang anumang kaalaman sa bersyon ng Beach 10 taon bago. Ngunit muli, ang kaibigan ni Beach na si Mick Brownlee, na inukit ang Tikis para sa Beach sa buong 1950s, ay nagsabi na sinusubukan ni Bergeron na i-reverse engineer ang isang inuming gusto niya sa Don the Beachcomber's na tinawag na Q.B. Mas malamig, sabi ni Berry.

Higit pa sa J. Wray & Nephew at kasunod na paghahanap para sa perpektong facsimile nito, ang isa sa iba pang mga pangmatagalang kontribusyon ni Bergeron ay ang orgeat, na hindi ginamit ng Beach. Si Vic ay bahagi ng French Canadian, at ang kanyang mga magulang ay mayroong grocery store, kung saan ipinagbili nila ito, sabi ni Cate. Nasisiyahan siya dito bilang isang bata. Nalaman ni Bergeron na ang isang maliit na almond syrup ay nagdagdag ng isang magandang accent at ilang lubhang kailangan na lalim, kapwa malambot at makalupa, sa rum at citrus. Nagpatuloy niya itong ginamit sa dalawa pa sa kanyang mala-paraiso na mga nilikha: ang Scorpion at ang Fog Cutter.

Sa oras na natapos si Bergeron, lumikha siya ng isang bagong bagong pormula, isang tama na matawag niyang tama, sabi ni Berry ng Bergeron kumpara sa debate sa Beach. Ang dalawang inumin ay walang kapareho maliban sa katas na katas at rum, at hindi kahit na ang parehong rum.

Ngayon, ang rum ay naging mas mababa sa isang mahirap at higit pa sa isang arena kung saan naglalaro ang mga bartender ng matalim na panlasa at mabulaklak na dress code.

Hindi ako sigurado kung ano ang tamang resulta, sabi ni Brian Miller, isang kasosyo at direktor ng inumin Ang Polynesian sa New York City. Sinusubukan ko lamang na magtiklop ng obra maestra ni Vic sa kung ano ang mayroon ako. Para kay Miller, iyon ay isang timpla ng mga rums ng Jamaican, demerara at industrole. Sa diwa ng Bergeron, siya at ang iba pa ay nakahanap ng kanilang sariling paraan sa panghuli na pagpapahayag ng inumin sa pamamagitan ng napakaraming mga kumbinasyon ng pangunahing espiritu nito.

Iyon ang nakakatuwa sa inumin, sabi ni Cate. Maaari kang maging isang purist tungkol sa istraktura, ngunit ang mundo ng rum ay may maraming kakayahang umangkop. Dumaan ako sa maraming pagkakaiba-iba sa aking Mai Tai. Isa ito sa mga bagay na hindi ko pa natatapos maglaro. Kapag nakikita ko ang mga taong naghahalo sa paligid, sinasabi ko, hoy, bakit hindi? Astig yan basta kinakausap ka ng mga rums mo.