At bakit hindi sapat ang pagkakaroon ng upuan sa mesa.

Larawan:

Clay Williams

Kung kakausapin mo si Jackie Summers, tiyak na matututunan mo ang isang bagay na mahalaga. Bilang isang manunulat, lektor at tagapagturo ng mga espiritu na may kaugnayan sa mga organisasyon kabilang ang Tales of the Cocktail , ginamit niya ang kanyang plataporma para palalimin ang pang-unawa ng mga tao sa kasaysayan at mga masalimuot na industriya ng hospitality. Kabilang dito ang mga obserbasyon na ginawa niya mula nang ilunsad niya ang kanyang kinikilalang herbal liqueur, Sorel , noong 2011, noong panahong iyon, siya lang ang Itim na tao sa U.S. na may lisensyang pang-distilling ng mga espiritu.

Ang pandemya ng COVID-19 at groundswell ng Black Lives Matter ay nagprotesta noong tag-araw ng 2020, na parehong nagtampok sa mga hindi pagkakapantay-pantay ng lahi at sistematikong kapootang panlahi sa industriya ng mabuting pakikitungo at sa ibang lugar, ang nagdala ng pangangailangan para sa pananaw na ito sa isang ulo. Dito, inaalok niya ang kanyang mga insight tungkol sa landas pasulong.

Anong mga proyekto ang kasalukuyan mong ginagawa?

Kasalukuyang dumaan si Sorel sa isang kumpletong pag-reboot, kasama ang isang kamangha-manghang bagong management team, na pinamumunuan ni Dave Perry ng BevInvest . Gayundin, ang punong ministro ng Barbados ay nakipag-ugnayan at hiniling na ibalik si Sorel sa tahanan nitong ninuno. Naghahanap kaming magtayo ng isang distillery sa Barbados upang ang Sorel ay magawa gamit ang mga lokal na sangkap ng mga lokal na kamay, kung saan ang Barbados ang nagiging distribution hub para sa Caribbean. Mayroon akong ilang iba pang mga tatak sa iba't ibang yugto ng pag-unlad, at ang aking unang libro ay kasalukuyang binibili ng aking ahente sa panitikan, Pande Literary .

Bilang isang propesyonal sa industriya, gaano ka kasabik na makarating sa kabilang panig ng pandemyang ito?

Gusto naming bumalik sa mga restaurant at bar at convention, ngunit hindi ito nagkakahalaga ng kamatayan. Ang mga patay ay hindi bumibili ng mga bagay.

Paano hinahanap ng industriya ng hospitality ang BIPOC ngayon kumpara sa mga panahon bago ang pandemya?

Tulad ng lahat ng bagay sa lipunan, ang BIPOC ay nagdurusa nang hindi katumbas. Habang ang mga pagkalugi ay nakakabigla para sa lahat, ang mga ito ay mas mataas pa sa mga komunidad ng kulay at sa mga marginalized na tao. Nagkaroon kami ng mas maraming sakit, mas maraming kamatayan, mas malaking kahirapan sa ekonomiya at mas mabagal na paggaling. Ito ay matigas out doon ngayon; upang mabuhay ay nangangailangan ng lahat ng ating katatagan.

Paano nakaapekto ang pandemya sa pag-unlad, pagkakapantay-pantay at pagkakataon para sa BIPOC?

Ang pandemya, kasabay ng internasyonal na kilusang BLM, ay nagdala ng mga pag-uusap tungkol sa pagkakapantay-pantay ng lahi sa harapan. Ang mga pagbabago sa patakaran, gayunpaman, ay nahuhuli.

Ang tugon ba ng industriya ng hospitality sa kilusang BLM ay naglagay ng anumang batayan tungo sa mas malaking pagkakataon para sa BIPOC?

Sa maraming paraan, ang pandemya at kilusang BLM ay hindi mapaghihiwalay. Dahil sa mga utos ng shelter-in-place na imposibleng balewalain ang pagkamatay ni George Floyd. Maraming kumpanya at indibidwal ang gumawa ng performative na pagpapakita ng pagkakaisa, pagkatapos ay bumalik sa kasiyahan. Ito ay hindi gaanong batayan at mas maraming mga breadcrumb sa ngayon. Mayroong isang landas pasulong; kailangan lang ng ating industriya na sumulong dito.

Para saan ang suporta Du Nord Craft Spirits [isang distillery na pagmamay-ari ng Black sa Minneapolis na ang gusali ay nasunog pagkatapos ng pagkamatay ni George Floyd] nababagay sa landas na ito?

Hindi ko maisip na magsalita para sa [may-ari ng Du Nord] na si Chris Montana. Sigurado akong nagpapasalamat siya sa tulong na natanggap. Mahalaga, gayunpaman, na makita ang mga problema ng diskriminasyon sa lahi bilang sistematiko. Si Montana ay isang pioneer na gumagawa ng mahalagang (at masarap) na gawain at nararapat sa lahat ng suportang maibibigay ng komunidad. Ang rasismo, gayunpaman, ay institusyonal at malulutas lamang sa pamamagitan ng pagwawasak sa mga istrukturang nakataas dito.

Sa palagay mo, kulang ba ang industriya ng hospitality sa kasipagan na kailangan para matiyak na ang pagnanais na gawin ang tama ay talagang nagdudulot ng pagbabago at hindi lamang naglalagay ng check sa isang kahon?

Oo. Hindi nagbabago ang mga korporasyon dahil ito ang tamang gawin. Nagbabago lamang ang mga korporasyon kapag naapektuhan sila nito sa pananalapi. Ang mga kultura ay maaaring lumipat sa magdamag. Mga industriya, hindi masyado.

Ano ang hitsura nito mula sa iyong pananaw?

Tinatawag ako ng mga kumpanyang naghahanap upang galugarin ang pagkakaiba-iba, pagkakapantay-pantay at pagsasama. Bagama't hindi ko kinukuwestiyon ang mga motibo, alam kong sapat na ang aking visibility sa komunidad upang magdagdag ng gravitas sa kung ano ang maaaring makita bilang mga performative na galaw, maliban kung wala ako rito para maging tanda ng sinuman. Tumanggi akong pahintulutan ang aking presensya na magamit nang walang aktwal na pagbabago. Sa madaling salita, ako ang tinutukoy sa mga bilog ng pulisya bilang isang hindi masupil na Negro. Hindi ako napatahimik sa pamamagitan lamang ng pagkakaroon ng upuan sa mesa. Maliban na lang kung may awtoridad kang mag-imbita ng iba na maupo rin, iyon ay isang mesa na kailangang baligtarin. Hindi ko na tinatanggap ang mga paghingi ng tawad, pangungulila, o pananakit. Nandito ako para magsilbi bilang fulcrum na nagbibigay ng balanse pabor sa mga marginalized.

Sa palagay mo ba ay magiging mabagal ang industriya ng hospitality na ituloy ang mga pagbabago pagkatapos ng pandemya na maaaring positibong makaapekto sa BIPOC?

Sa tingin ko, gumagalaw ang pagbabago sa bilis ng molasses sa taglamig, ngunit hindi ito kailangang maging ganoon. Ang pangunahing tungkulin ng mga sistema ay upang matiyak ang sarili nitong pagpapatuloy; ang katiyakan ng status quo ay hindi madaling iwanan. Ang kagiliw-giliw na bahagi ay ang mga system ay pinananatili ng mga tao, at kung sila ay napakahilig, ang mga tao ay maaaring magpasya na lansagin ang mga system na idinisenyo upang makita ang diskriminasyon at palitan ang mga ito ng pagiging inclusivity. Muli, kung sila ay hilig.

Paano mo ginagamit ang iyong posisyon bilang co-chair ng Tales of the Cocktail’s Education Committee para isulong ang pagbabagong kailangan sa industriya?

Ginagamit ko ang aking plataporma upang iangat ang mga boses ng hindi naririnig at [pagkatapos] ay umiwas sa kanilang landas. Ito ang aking ikatlo at huling taon bilang co-chair sa kahanga-hangang Lynn House of Heaven Hill . Pareho kaming nasasabik sa pagtanggap ng anim na bagong miyembro; Sina Holly Graham, Chelsea Gregoire, Andrew Ho, Chanta Hunter, Hannah Lanfear at Nana Sechere ay makakasama sina Laura Louise Green at Stephanie Simbo sa Beyond the Bar track. Kami ay mas internasyonal, mas magkakaibang at hindi gaanong heteronormative kaysa dati. Nagbahagi kami ng mga halaga at magkakaibang background, pati na rin ang matatag na pagpapasya na maglagay ng hinlalaki sa sukat para sa mga nawalan ng karapatan.

Nakikita mo ba ang higit na interes sa industriya ng hospitality na matuto nang higit pa tungkol sa kasaysayan ng isang partikular na espiritu, brand, bar o cocktail sa mga nakaraang taon?

Ang nakikita ko ay ang kasaysayan na sinusuri sa pamamagitan ng mga kritikal na mata sa paraang kinakailangan para sa patuloy na paglago. [ Uncle Nearest CEO] Fawn Weaver pinangunahan ang paglutas ng salaysay ni Nathan Nearest Green, ang inaliping Aprikano na nagturo kay Jack Daniel kung paano gumawa ng whisky. Ang mga pag-uusap tungkol sa kolonisasyon at industriya ng rum ay pinamumunuan ng mga matatapang na mamamahayag. At tiyak na naiugnay na ni Dave Wondrich ang kapanganakan ng parehong kultura ng cocktail at dive bar sa mga Black bartender. Maraming hindi natutunan at pagkatapos ay muling natutunang gawin.

Paano maihahambing ang interes na ito sa interes ng publiko?

Kung mayroon man, kailangang abutin ng industriya ang publiko.

Paano mo mapapalawak ang pag-uusap tungkol sa mga kontribusyon ng BIPOC sa mundo ng mga espiritu sa kabila ng account ng Nearest Green?

Mahalagang patuloy na ibunyag ang mga katotohanan sa ating kasaysayan na sadyang ikinubli. Si George Washington ay maaaring nagmamay-ari ng isang distiller, ngunit siya mismo ay hindi ang distiller; ang mga African na kanyang inalipin ay tumakbo sa kanyang mga still. Ito ay isang katotohanan na tatakbo sa ibaba lamang ng ibabaw ng lahat ng lugar na handa nating hukayin. Parehong itinayo ang distilling at cocktail culture sa bansang ito sa ninakaw na lupa na may ninakaw na trabaho at ninakaw na mga kasanayan. Hindi natin mababago ang nakaraan, kilalanin lamang ito at bumuo ng isang mas magandang kinabukasan.

Paano maiiwasang mawala ang kahalagahan ng kwento ng Nearest Green habang lumalaganap ito?

Ang pagkawala ay hindi isang bagay na ginagawa ni Weaver. Siya at ang kanyang magandang whisky ay patuloy na uunlad habang binubuksan niya ang mga pinto at ginagamit ang kanyang plataporma upang lumikha ng mga pagkakataon para sa iba na katulad niya. Ang araw ay hindi naglalaan ng sikat ng araw; maraming liwanag para sa ating lahat. Trabaho ko na tumulong na gawing mas maliwanag ang araw para sa lahat ng susunod.