Pagkalipas ng sampung taon, nananatiling mainit na destinasyon ang Maison Premiere.

Larawan:

Unang Bahay

Sa isang lungsod na mahirap, walang damdamin, at mabilis na pag-ikot gaya ng New York, karamihan sa mga bar ay hindi umabot sa isang dekada ang edad. Ang mga bar na may temang o theatrically inclined, nakatutok man sa isang konsepto, lokasyon, panahon, o partikular na diwa, ay tila hindi malamang na tumanda nang husto—o sa lahat. At gayon pa man, ang isa na nagbukas noong 2011 ay tila magiging mas malakas gaya ng dati.

Ang pangalan nito ay naging halos magkasingkahulugan sa terminong absinthe bar, at ang aesthetic nito, malabong makikilala bilang New Orleans o Paris o New York sa isang lugar sa pagitan ng 1880s at 1930s, ay tiyak na nakikilala na ngayon ng karamihan sa mga bar-goer na nakatapak na sa Brooklyn. .

Pag-uusapan lang natin Unang Bahay , ang absinthe-and-oyster-bar sa Williamsburg neighborhood ng Brooklyn na binuksan nina Joshua Boissy at Krystof Zizka noong 2011.

Nanalo ang Maison Premiere ng James Beard Award para sa Outstanding Bar Program noong 2016; ito ay lumitaw nang maraming beses sa listahan ng 50 Pinakamahusay na Bar sa Mundo. Marami sa mga bartender sa opening team nito ang nagbukas ng sarili nilang mga kilalang bar at namumuno sa sarili nilang mga programa. Ang isa, si William Elliott, ay nanatili at tumaas sa mga rank, naging head bartender at pagkatapos ay ang bar director, at ngayon ay isang managing partner ng pangunahing negosyo ng Maison Premiere, ang Premiere Enterprises.

Sa kalagitnaan ng pandemya, nagdilim ang website ng bar at presensya sa social media; a kumalat ang tsismis na tuluyan na itong nagsara, at ang maraming tagahanga nito ay sama-samang nag-flip out. Nang magbukas itong muli noong tag-araw ng 2021, muling nabuo ang mga linya sa pintuan. Ang marble-topped horseshoe bar ay nagpatuloy sa katayuan nito bilang ang tunay na unang-date na lugar; ang likod na hardin nito ay isa na naman sa pinakasikat na destinasyon ng Brooklyn at gagawing pana-panahong karanasan para sa taglamig. Ang isang libro ay kasalukuyang isinasagawa.

Hardin sa likod ng Maison Premiere.

Unang Bahay

Obsessive, Theatrical Detail

Paanong ang bar na ito, na may medyo makitid na pokus ng absinthe at oysters, ay hindi lamang nanatiling bukas 10 taon pagkatapos ng pagbubukas ngunit sariwa at may kaugnayan din, isang kanais-nais na destinasyon para sa mga tao sa industriya pati na rin ang mas kaswal na mga umiinom ng cocktail?

Ito ay higit sa lahat ang kumbinasyon ng theatricality ng bar at isang obsessive attention sa detalye, ayon kay Elliott. Mayroong maraming teatro sa Maison, ngunit pagkatapos ay mayroong isang hindi kapani-paniwalang dami ng nitty-gritty na detalye at kaalaman sa produkto upang i-back up ang antas ng teatro, sabi niya. Sa tingin ko, bihira lang magkaroon ng dalawang bagay na iyon. Maraming mga lugar ang tulad ng, ‘Walang teatro!’ at lahat ng super-seryosong plating at super-seryosong sommelier. Sa tingin ko gusto naming gawin ang lahat, kaya gusto namin ang magagandang uniporme, ang perpektong soundtrack, ngunit gusto rin namin ang pinakamahusay na cocktail sa mundo.

Bilang isang halimbawa ng atensyon ng bar sa detalye, binanggit ni Elliott ang rocks glasses, partikular na pinili dahil ang five-sided chunky double-rocks glasses ay ang iconic na Sazerac glasses na ginamit sa New Orleans, sabi niya. Maaari sana kaming gumamit ng mas makinis o mas moderno, ngunit pinili naming parangalan ang ganoong uri ng detalye. Ang parehong napupunta para sa mga baso ng tubig ng bar, pinili dahil ang mga ito ay katulad ng mga tipikal na baso ng tavern mula noong 1800s, sabi niya. Ang lahat ng maliliit na detalyeng iyon ay mahalaga sa amin sa simula, at siyempre kapag inilapat mo ang lahat ng bagay na iyon sa hirap ng paggawa ng mga inumin, ang atensyong iyon sa detalye ay gumaganap sa paraan ng pagtukoy namin sa aming mga recipe at pagpapalamuti sa aming mga inumin.

Managing partner na si William Elliott; isang cocktail.

Unang Bahay

Pag-update ng Kasaysayan

Malamang na una mong orasan ang antas ng detalyeng iyon, at tiyak na ang theatricality, sa paglalakad sa pintuan. Ang espasyo, na dati ay dalawang ilegal na apartment, ayon kay Elliott, ay ganap na nasira at ganap na na-reimagined sa konsepto ng bar, kasama ang horseshoe bar at mga gas lamp nito, isang fan na mahinang lumiliko sa itaas. Sa simula, sinabi niya na ang bar ay naglalayon para sa isang pakiramdam ng kawalang-panahon at pag-update ng kasaysayan sa paraang mas malaki kaysa sa buhay. … Kadalasan, inihahambing ito ng mga taong lumalakad sa Maison Premiere sa pakiramdam na nasa isang pelikula o nasa set ng pelikula, dahil nakaka-engganyong karanasan ito.

Tulad ng sinabi ni Pete Wells noong siya nagsulat sa bar sa lalong madaling panahon pagkatapos itong magbukas: Ang Maison Premiere ay isang pekeng kung minsan ay bumubuti sa orihinal. … Sa Maison Premiere, ang set-dressing ay dinadala sa ibang eroplano. Hindi ka naniniwala na ang lugar ay nakaupo sa Bedford Avenue sa loob ng mahabang panahon. Sa halip, pakiramdam mo ay nakalusot ka sa isang wormhole patungo sa French Quarter noong huling bahagi ng 1800s. Ang mga telepono at bombilya ay isa pa ring hindi kapani-paniwalang tsismis. Ang absinthe ay hindi lamang legal ngunit mas ligtas kaysa inuming tubig.

Tandaan ang natty dress code karamihan sa mga bar na natitira noong unang bahagi ng 20-teens? Matindi itong nabubuhay sa Maison Premiere, na may mga tauhan na naka-bow tie, vest, suspender, at iba pa. Ang kasuotan ay nababagay sa vintage aesthetic, ngunit isa rin itong mahalagang bahagi ng etos ng bar. Ang pagbibihis para magtrabaho sa likod ng bar ay naglalagay sa iyo sa isang mindset na maghanda para sa isang espesyal na bagay, sabi ni Elliott. Dinadala ka nito sa mindset ng pagiging host. Bilang karagdagan, ang bawat bartender ay nagdadala ng kanilang sariling mga tool sa bar, na nagdaragdag ng isang antas ng personalidad. Iyan ay isa lamang sa isang milyong maliliit na detalye na bumubuo sa Maison, sabi niya. Ang buong ideya ng Maison ay nakabatay sa layered effect na iyon ng napakaraming bagay na hindi mo man lang mapansin ang lahat ng ito. Nagbibigay ito ng pagiging tunay. Imbes na maramdamang entablado, parang totoo.

Unang Bahay

Nagbabagong Panahon

Maraming nagbago sa mundo ng cocktail mula noong unang binuksan ng bar ang mga pinto nito noong unang bahagi ng 2011. Hindi bababa sa, pamilyar ang mga tao sa mga cocktail sa paraang karamihan ay hindi isang dekada ang nakalipas. Binuksan namin ang aming mga pinto sa pagsisimula ng tinatawag na 'cocktail renaissance,' sabi ni Elliott. Sa una, Ito ay palaging isang proseso upang ilarawan hindi lamang absinthe, ngunit kung ano ang isang Old Fashioned o isang Whisky Sour. Karamihan sa mga klasikong cocktail ay kumuha ng ilang antas ng paliwanag. Ang Absinthe, sabi niya, ay lalong nakakalito pag-usapan dahil sa lahat ng maling akala na nakapaligid dito . Kinailangan naming malumanay na turuan ang mga tao na hindi ito dapat sunugin o itapon pabalik bilang isang pagbaril, sabi niya. At kinailangan ng pagsisikap para sa mga kawani na hindi lamang matutunan ang lahat ng mga bagay na ito sa kanilang sarili, ngunit malaman din kung paano ito pag-usapan sa isang mapagbigay, malugod na pagtanggap, kasamang paraan kaysa sa pagbigkas lamang ng mga katotohanan o pag-aakalang dapat alam na ng mga tao ang mga bagay na ito. .

Ngayon, siyempre, karamihan sa mga bisita sa bar ay may mas mataas na antas ng kaalaman, at marami na ang cocktail, o kahit absinthe, na mga mahilig. Sa halip na kumbinsihin o manalo sa pangkalahatang publiko, higit na isang sigasig na ibinabahagi ngayon, sa halip na isa na kailangang ihatid lamang, sabi ni Elliott.

Ang bar mismo ay tiyak na may papel sa pag-usbong ng kultura ng cocktail. Ang Williamsburg ay kilala sa buong mundo bilang isa sa mga kapitbahayan na nangunguna sa panlasa at pag-uusap tungkol sa panlasa, sabi ni Elliott. Ang Brooklyn, at ang Williamsburg mismo, ay naging mga tatak, at sa palagay ko ay nasaksihan namin iyon at isang bahagi ng pag-uusap na umiikot sa inumin, kaya't iyon ay naging lubhang kapana-panabik.

Unang Bahay

Mga Natatanging Alok

Makakakita ka ng halos kasing dami ng mga klasikong cocktail gaya ng mga kakaibang concoction sa menu ng Maison Premiere. Malaking bahagi ng inobasyon na ginagawa namin ay ang muling pagkuha ng mga talagang espesyal na inumin at pag-frame ang mga ito sa ibang paraan, sabi ni Elliott, na pinangalanan ang mga bersyon ng bahay ng Sherry Cobbler at Jungle Bird bilang mga reworked cocktail na partikular niyang ipinagmamalaki. Pagdating sa paglikha ng sarili niyang mga cocktail, gusto kong gumawa ng mga inumin na mukhang napakasimple ngunit talagang napakakomplikado, o napakakomplikado sa tunog ngunit talagang napakasimple, sabi niya.

Bilang isang halimbawa ng huling uri ng inumin, pinangalanan ni Elliott ang kanyang Wolcott Express. Mayroon lamang itong apat na sangkap, ngunit walang sinuman ang nakarinig ng anuman maliban sa lime cordial, sabi niya, na may pakinabang din sa paggawa ng inumin na mahirap kopyahin sa ibang mga bar. Tulad ng para sa dating uri, binanggit niya ang kanyang Peacock Throne, na inilalarawan niya bilang isang malumanay na mapait na gimlet ng gin na nangangailangan ng walo o higit pang mga sangkap. Ito ay isang napaka-komplikadong inumin na gagawin sa mga tuntunin ng bilang ng mga sangkap, sabi niya. Pero napakasimple ng lasa.

Nag-aalok din ang bar ng iba't ibang tableside services , para sa Martinis at Sazeracs, at sa lalong madaling panahon para sa Hot Toddys. Sa palagay ko sa panahong ito ng less-is-more, halos sukdulan sa maraming bar at restaurant, nagpapanatili kami ng more-is-more na saloobin, sabi ni Elliott, tumatawa. Gustung-gusto ng mga tao ang labis na paggawa ng inumin sa harap nila sa kanilang mesa.

Ang mga serbisyo sa tableside, habang nagpapatunay ng isang sorpresang tagumpay para sa bar noong una silang inilunsad lima o anim na taon na ang nakakaraan, ay naglalarawan din ng isa pang aspeto kung bakit nagtiis ang bar. Mahalaga sa tagumpay ng bar, ayon kay Elliott, ay isang pagpayag na i-drop ang mga ideya na hindi gumagana, sa halip na subukang pilitin ang mga ito. Ang koponan ay hindi isinasaalang-alang ang mga inabandunang ideya bilang mga pagkakamali, kahit na maaaring mukhang ganoon ang mga ito sa maikling panahon; madalas lumalabas na ang ideya ay nauuna lang sa kurba. Bilang karagdagan sa isang labis na mapaghangad na hindi nakatakdang pagtikim-menu noong 2014 o higit pa na mabilis na tinanggal, binanggit ni Elliott ang isang serbisyo sa tabing tabing Ti' Punch na hindi naging sikat para magpatuloy. Iyon ay tatlo o apat na taon na ang nakararaan; Samantala, ang Ti’ Punch ay naging mas kilala. Ito ay tungkol lamang sa pagpili ng tiyempo at hindi pagkakaroon ng kaakuhan tungkol sa 'Ito ay dapat gumana; ito ay kailangang gumana ngayon,' sabi niya. Sa palagay ko ay matagal na tayo kaya nakikita natin ang pangkalahatang paraan kung paano nangyayari ang mga bagay.

Sa pangkalahatan, sabi ni Elliott, bumababa ito sa isang antas ng passion na ibinahagi ng staff ng bar. Mayroong ganitong antas ng intensity, ngunit napaka positibong intensity, sa likod ng bar, sabi niya. Nakakahawa sa lawak na gusto ng mga server na humiram ng mga bar book at mga materyal na pang-edukasyon, gusto nilang matuto pa. Kaya't ang antas ng pagnanasa at sigasig, na nakakahawa sa mga kawani, ay nakakahawa din sa pangkalahatang publiko.

At kung bakit si Elliott mismo ay nanatili sa loob ng isang dekada, isang hindi pangkaraniwang mahabang panunungkulan sa mundo ng bar? Simple lang ang sagot niya. Walang ibang bar ang nagparamdam sa akin na parang isang bartender gaya ng pagtatrabaho sa bar na ito.