Umaasa siyang ang Michael James Jackson Foundation, na inilunsad bilang parangal sa kanyang yumaong kaibigan, ay magiging kanyang legacy.

Larawan:

Matt Furman

Sa mundo ng craft beer, Brooklyn Brewery's Ang matagal nang brewmaster, si Garrett Oliver, ay halos nagawa na ang lahat. Tumulong siya sa pag-engineer ng orihinal na boom ng IPA noong 1990s at pinasimunuan ang lahat ng uri ng pangkaraniwan na ngayong mga likha tulad ng chocolate stouts. Siya ang editor-in-chief ng Ang Oxford Companion sa Beer at may-akda ng The Brewmaster's Table: Discovering the Pleasures of Real Beer with Real Food . Siya ang humahatol sa pinakamakumpitensyang paligsahan sa paggawa ng serbesa sa planeta, at siya ay hinirang para sa kalahating dosenang James Beard Awards at nag-uwi ng isa para sa Outstanding Wine, Beer o Spirits Professional. Inimbento pa niya ang konsepto ng modernong pakikipagtulungan ng beer nang hindi namamalayan.

Ngunit may isang bagay na hindi pa nagawa ni Oliver o hindi bababa sa matagal na panahon: huminto at tumingin sa paligid. Tulad ng marami, wala siyang mapagpipilian noong 2020, na nagbunsod sa kanya na magsimula ng isang bagay na sinasabi niyang higit pa sa mga nagawa sa itaas na pinagsama-sama: ilunsad ang Michael James Jackson Foundation upang ikonekta ang mga distiller at brewer ng kulay sa teknikal na pagsasanay at mentorship upang makapasok sa industriya ng pang-adult na inumin. Kung, sa hinaharap, ang serbesa ay nawala at ang mga tao ay hindi naaalala ang mga libro at ang pundasyong ito ay ang aking tanging pamana, iyon ay magiging maayos, sabi niya.

Natatawa si Oliver tungkol sa hindi niya naabot sa panahon ng pandemya: Hindi ako nagbasa ng magagandang nobela, hindi ako natuto ng bagong wika. Ngunit higit sa lahat, pinaghirapan niya ang isang 501c3 nonprofit na set up at nag-assemble ng pinalamutian na board. Ang MJJF ay nagsimulang tumanggap ng mga aplikasyon noong 2020 at, noong kalagitnaan ng Marso 2001, ay naghahanda na ipahayag ang tatanggap ng una nitong Nearest Green Scholarship Award para sa Distilling.

Pinararangalan ng foundation ang yumaong kaibigan ni Oliver na si Jackson, ang kilalang manunulat ng beer at whisky sa mundo. Bagama't hindi isang taong may kulay ang kanyang sarili, itinuturo ng website ng pundasyon, maaari lamang ilarawan si Michael bilang aktibo at malalim na anti-racist.

Gusto kong gawin ang isang bagay na tulad nito, ngunit palagi akong naglalakbay at sobrang abala, sabi ni Oliver. Napakaraming trabaho na hindi ko makita kung paano ito nangyari kung wala ang pandemya. Ang lumabas sa sitwasyong ito, at ang mga pagpatay kay George Floyd at iba pa, na may isang bagay na parang isang maliit na bahagi ng solusyon ay sana ay hindi wala.

Nag-post ka sa social media noong unang bahagi ng Enero, Ang [pundasyon] ay isang maliit na bahagi ng lunas para sa sakit na nakita naming naglalaro sa aming mga screen ngayong linggo. Gumagawa ang mga brewer at distiller ng trabaho na pinagsasama-sama ang mga tao—LAHAT ng tao. Iyon ang dahilan kung bakit namin ito ginagawa. Ito ang daan. Maaari mo bang palawakin iyon?

Bahagi ng sakit na tumatakbo sa Amerika ay ang kakulangan ng maraming bagay. Hindi ako relihiyosong tao, ngunit may kakulangan ng isang espirituwal na sentro. Mayroon ding kakulangan ng pagiging hindi makasarili. Nakita ko sa internasyonal na paglalakbay na maaari tayong maging isang mahusay na bansa, ngunit maaari rin tayong maging makasarili. Sa nakalipas na ilang taon, tumaas ang pagiging makasarili, bagama't sa COVID, nakikita mo ang maraming hindi pag-iimbot mula sa mga taong nasa front line at sa mga posisyon sa pangangalaga, mula sa mahahalagang manggagawa at mula sa mga medikal na kawani.

Mayroon ding kakulangan ng oras sa mesa. Kung papansinin ng mga tao, makikita nila na ang mesa—sa isang restawran o sa iyong tahanan—sa maraming paraan ang sentro ng iyong buhay. Ang pinakamahalagang sandali ng iyong buhay ay madalas na nangyayari sa paligid ng mesa. Kung sa iyong buhay o negosyo ay ibubukod mo ang mga tao sa talahanayang iyon, hindi ka gumugugol ng oras sa mga taong iyon, hindi sila kukuha ng trabaho.

Ang beer at spirits ay napalampas, malaking oras, sa pagkakataong hayaan ang lahat na maupo sa hapag. Naririnig mo ang mga tao sa industriya na nagsasabing, We're not unfriendly. Bakit hindi na lang pumasok? Kailangan mo ba ng nakaukit na imbitasyon?

Isipin ito sa ganitong paraan: Ikaw ay isang European-American, at talagang gusto mong makakuha ng isang mahusay na gawa na cocktail o isang de-kalidad na craft beer. Pero sa tuwing lalabas ka, lahat ng tao sa bar na iyon ay itim. Masasabi mong hindi iyon magiging problema. Pero Talaga Talaga? Ang mga tao ay tao. Ito ay magiging kakaiba.

Kapag pumunta kami bilang mga African American at wala kaming nakikita sa espasyo, sa likod ng bar o bilang mga server, ito ay kakatwa. Ikaw ay hindi kasama nang walang karatula sa pintuan. Ngunit kapag mayroon kang mas malawak na katarungan sa pag-hire, nagbibigay iyon ng sarili nitong imbitasyon. Ang mga bagay ay magsasama sa kanilang sarili.

Ang ideya na nailabas doon na ang kultura ng beer ay isang bagay sa Europa ay hindi totoo. Para sa buong pakpak ng pag-iral ng tao, hilaga hanggang timog, silangan hanggang kanluran, ang paggawa ng serbesa ay nasa gitna ng lahat ng tradisyonal na lipunang Aprikano. Dinala ito sa U.S. noong 1700s, at karamihan sa paggawa ng serbesa at paglilinis ay ginawa ng mga African American.

Ang masabihan ng bagay na ito ay para sa isang grupo ng mga tao ay katawa-tawa. Masama ito para sa atin sa espirituwal, masama para sa atin sa kultura at masama para sa atin sa negosyo. Ang mahalagang kamalian na dapat lampasan ay ang mga Black na tao ay hindi sa craft beer.

Sa ibabaw ng sikolohikal na hadlang, nariyan ang financial barrier. Ang mga pamilyang Black American ay mayroong 10% ng mga asset na ginagawa ng mga European-American. Ang pagkuha ng kurso sa paggawa ng serbesa ay nagkakahalaga ng $10,000 hanggang $16,000. Kung hindi mo kukunin ang kurso, gusto namin ng dalawa hanggang tatlong taong karanasan. Nangangahulugan iyon na mayroon kang catch-22: Kung wala kang pagsasanay, hindi ka makakakuha ng karanasan, ngunit hindi ka makakakuha ng karanasan nang walang pagsasanay. Ito ay isang patibong. Kaya kailangan din nating malampasan iyon.

Humigit-kumulang pitong buwan ka na sa Michael James Jackson Foundation for Brewing and Distilling. Ano ang ilang mga hamon at tagumpay?

Mayroon kaming talagang malakas na board na may maraming karanasan, na may mga karapat-dapat na opinyon. Gusto mong bumuo ng isang bagay na magtatagal na hindi lamang batay sa iyong sarili. Sa paglipas ng panahon, ang tagapagtatag sa kalaunan ay nasa daan ng pag-unlad ng organisasyon. Alam ko mula sa kalikasan ng tao; kung kami ay matagumpay, kapag kami ay limang taon na, hindi ko gugustuhing pumunta. Nagawa ko na itong mahirap na trabaho. Bakit ako pupunta kahit saan? So tapos na ang termino ko bilang chairman in five years at hindi na ma-renew. Iyon ang dahilan kung bakit inilagay namin iyon sa umpisa—para matiyak na kailangan kong pumunta at bumuo kami ng isang organisasyon na may kinabukasan at dinadala ang mga tao dito.

Ito ay naging isang malaking curve ng pag-aaral sa pagpasok sa 501c3 mundo. [Montana nonprofit] Bundok ng Hopa ay naging malaking tulong. Karamihan sa mga ito ay nagtatrabaho sa mga katutubong populasyon ngunit gumagawa din ng maraming tulong sa isa't isa sa iba pang mga nonprofit. Inakay ako ni Bonnie Sachatello-Sawyer sa buong proseso ng pag-file, na magdadala sa akin magpakailanman. Ang pangangalap ng pondo ay naging napakahusay. Sa isang tiyak na punto, kailangan kong huminto sa paggawa ng mga panayam dahil kailangan kong gawin ang bagay na ito na talagang pinag-uusapan natin.

Napagtanto ko nang maaga na ang pundasyon ay ang klasikong paglalarawan ng malaking bato ng yelo. Ang bahagi sa ibabaw ng tubig: Mag-donate ng pera at gastusin ang pera sa edukasyon. Iyan ang 20% ​​na nakikita mo. Ang 80% ay nagbibigay ng pag-access, paglinang ng mga koneksyon at pagpapaunlad ng mentorship.

Paano mo tutukuyin ang tagumpay para sa pundasyon?

Magiging matagumpay ang pundasyon kung mawawala ito sa operasyon dahil hindi na ito kailangan. Kung ang aming mga taproom, cocktail bar at distillery ay mukhang America sa kanilang makeup, kami ay naging matagumpay. Sa kasamaang palad, nakita namin sa Estados Unidos na ito ay tumatagal ng napakatagal. Nasa late 50s na ako. Ang mga bagay ay hindi umuunlad.

Ito ay isang paraan ng pag-toggle ng isang switch. Ang ginagawa namin, ang pagbibigay ng teknikal na edukasyon, ay isang paraan na nakatitiyak kaming gagana ito.

Nakatagpo kami ng mga kahanga-hangang tao. Kung sila ay binigyan ng kapangyarihan ng edukasyon, makukuha nila ang mga trabaho. Ang mga serbesa ay hindi likas na rasista. Hindi ako racist, ngunit hindi ako kumukuha ng mga minorya, dahil nangangailangan ako ng dalawang taong karanasan.

Napagtanto ko kung ano ang rasismo. Ang rasismo ay hindi isang pakiramdam; ito ay isang kinalabasan. May pagkakaiba. Maaari kang magkaroon ng kinalabasan dahil sa pakiramdam, at maaari kang magkaroon ng kalalabasan nang walang pakiramdam.

Hindi ako racist. Ngunit kung nangangailangan ako ng dalawa hanggang tatlong taon ng karanasan o coursework na walang mababayaran at napupunta ako sa isang puting kawani, iyon ay isang racist na kinalabasan.

Dati, dinadala namin ang mga refugee mula sa mga lugar tulad ng Africa at Iraq sa mga programa ng paggawa ng serbesa, at sila ay kahanga-hanga. Pag-isipan ito: Sino ang magiging matalino at magkakaroon ng higit na kamalayan sa sitwasyon kaysa sa isang taong tumawid sa disyerto o nanatiling buhay sa panahon ng digmaang sibil at nagawang ilabas ang kanilang pamilya? Sino ang gusto mong kasama mo sa isang foxhole? Kukunin ko ang lalaking iyon.

Isponsor namin sila sa pamamagitan ng International Rescue Committee . Kabalintunaan, iyon ay isang landas na hindi magagamit sa sarili nating mga mamamayan ng minoryang Amerikano. Inaakala namin na ginagawa namin ang tamang bagay, ngunit hindi ito kasing dami ng tamang bagay gaya ng naisip namin.

Paano makakatulong ang mga tao na palawakin ang epekto ng pundasyon?

Nagsisimula na akong magpakita sa mga forum na pinangasiwaan ng ilang tao sa industriya ng alak, at nang makausap ang marami sa kanila, lahat sila ay masigasig. Ngunit kakaunti ang nag-step up upang gumawa ng mga kontribusyon sa pera bukod pa Tito's Handmade Vodka , na nag-donate ng $10,000.

Iginawad namin (ngunit hindi inihayag) ang isang iskolarsip para sa isang distiller, at ang taong iyon ay magiging kahanga-hanga, ngunit ang kurso ay nagkakahalaga ng $16,000. Kaya ang buong industriya ng alak ay hindi nagbigay ng sapat para sa isang mag-aaral. Hindi sa ayaw nila, ngunit sa pangkalahatan, sa malalaking korporasyon, ang mga bagay ay mabagal. Napagtatanto nila, Mayroon tayong problema [diversity, equity and inclusion]; hindi namin alam kung saan magsisimula. Sinusubukan kong magbigay ng isang lugar para gawin ito.

Ang pagkakaiba-iba ay magiging mahusay para sa negosyo. Bahagi ito ng iyong hinaharap kung gusto mong maging may kaugnayan sa kultura sa bawat nasa hustong gulang sa United States. Ang pagiging may kaugnayan sa kultura sa ilang komunidad lamang ay masamang negosyo.

Mayroong ilang hindi kapani-paniwalang pagluluto na nangyayari sa iyong social media. Ang iyong aklat, The Brewmaster's Table, ay ang magandang pagdiriwang na ito ng beer at pagkain. Paano nakakaalam ang pagluluto sa paggawa ng serbesa at vice versa?

Ang isip ng modernong brewer ay isang culinary mind. Oo, may mga tradisyon at teknikal na kaalaman na kailangang dalhin, ngunit mayroong pagkamalikhain na gumaganap sa paraan ng pagluluto.

Ang bawat intern sa aming departamento ng paggawa ng serbesa ay nakakagawa ng beer na walang input para sa akin. Nagho-host kami ng isang release party at inilalagay ito sa aming bar. Si Saidou Ceesay mula sa Gambia ay nagtrabaho sa aming bottling line pagkatapos namin siyang ipadala sa packaging school. Hindi siya isang brewer per se, at sinabi namin sa kanya na gawin mo ang anumang gusto mo, isang bagay na personal na kumakatawan sa iyo. Sinabi niya na ang lahat ng pagkain sa Gambian ay mausok at [maanghang] mainit. Kaya't humihit siya ng malt, nag-ihaw ng isang bungkos ng mga jalapeño, isinabit ang mga ito sa mga bag sa ibaba ng likido, pagkatapos ay inilagay ang beer sa mga casks na may iba't ibang dami ng habanero. Isa itong beer na hindi ko naisip.

Si Ayad Asha mula sa Iraq ay nagtimpla ng tinatawag niyang 1,001 Nights na may itim na dayap at cardamom. Na-outsold nito ang aming pinakamabentang Brooklyn Lager sa loob ng isang buwan at kalahati hanggang sa matapos ito.

Gumagawa din kami ng inspirasyon mula sa mga cocktail. Gumawa ako ng beer batay sa isang Manhattan at isa pa kay Sam Ross batay sa kanyang Penicillin. Napakaraming iba't ibang lasa na nagmumula sa alak, pati na rin. Nakagawa na kami ng ilang pangalawang fermentation na may yeast mula sa natural na alak , at nakikipagtulungan kami sa mga producer ng sake para gumawa ng mga bagay batay sa tradisyonal na sake yeast at koji.

Kung sinusubukan mo lang na kopyahin ang iyong sariling DNA nang paulit-ulit, napupunta ka sa mga batang tulala. Pinakasalan mo ang iyong pinsan o ang iyong kapatid na babae, at hindi ito magiging maayos. Nagdadala ng malikhaing DNA mula sa ibang tao, at nakakakuha ka ng mga kamangha-manghang resulta. Ito ay hindi lamang ikaw.

Sumulat si Heather McGhee sa The Sum of Us na hindi alintana ang mga saykiko na pinsala ng kapootang panlahi, tingnan ang lahat ng produktibidad na nawala sa pamamagitan ng pagbubukod ng mga minorya at kababaihan sa mga pagkakataon. Nagdaragdag ito ng mga pagkalugi ng trilyong dolyar bawat taon. Ito ay hindi lamang mali sa moral; ito ay hangal.

Ano ang pinaka hindi pinahahalagahan na uso sa modernong craft beer?

Subtlety! Meron din ganito: I used to do talks where two of us brewers would interview each other, then switch chairs. Isa sa mga paborito kong itanong ay, Ano ang madilim na bahagi? Ano ang serbesa na gusto mo talagang itimpla ngunit ito ay mali? Ang sagot ay kadalasang pilsner. Ito ay mula sa ilan sa mga pinakamalaking funk brewer, na gumagawa ng lahat ng uri ng nerdy na bagay tulad ng paggamit ng mga coolship fermenter. Dahil ang isang mahusay na pilsner ay ang sabihin. Para itong Old Fashioned sa mundo ng cocktail. Ginagawa mo ito nang maayos; Pinagkakatiwalaan kita ngayon. Parang, Gawin mo akong omelet sa tradisyong Pranses. Mukhang simple ngunit hindi simple sa lahat. Nais ng lahat na gumawa ng isang mahusay na pilsner.

Ano ang paborito mong kwento ng kalamidad?

Hoo, boy! Sa palagay ko ay hindi ko sinabi sa publiko ang kuwentong ito. Nagtatrabaho kami sa isang weissbier, isang German-style na wheat beer. Lumapit sa akin ang isa sa mga brewer at sinabing, May problema kami. Nag-dry-hopped kami ng tank 8. Ano ang nasa tank 8? Isang weiss. Na walang hop profile, at kailangan namin ang beer na iyon para mapuno ang ilang daang kegs. Kailan mo ginawa ito? Kagabi. Oh hindi. Kailangan naming alisin ang mga fragment ng hop nang hindi sinasala ang beer dahil aalisin nito ang lebadura. At wala kaming paraan para gawin ito.

Kaya pumunta ako sa botika at bumili ng queen-size na pantyhose, isang term na natutunan ko noong araw na iyon. Isterilize namin ang pantyhose at dinaloy ang beer sa kanila. Ang lebadura ay dumaan at ang mga particle ng hop ay nakulong, ngunit ang pantyhose ay ganap na napuno ng berdeng putik. Kaya bumalik ako sa botika. Gusto ko ng tatlong pares ng queen-size na pantyhose. The woman flashed me the biggest smile, Oh, honey, sabi niya. Nakakatuwa naman. Hindi ko naisip kung bakit hindi ko pinadala si Tom, ang taong nag-dry-hopped ng tangke. Nagkaroon kami ng parirala mula noon: Gawin mo iyon muli, isusuot mo ang pantyhose kapag napuno na sila ng berdeng putik. Ang na-rescue na beer ay malakas ang amoy ng hops, at masasabi ko pa rin na iba ito, ngunit pinaghalo namin ang iba pang mga tangke, at walang nakapansin.

At ngayon para sa isang kidlat na pag-ikot ng mga katanungan. Ano ang paborito mong inuming pang-adulto na hindi beer?

Mezcal. Gustung-gusto ko ang alak, ngunit mezcal.

Ano ang paborito mong hop?

Marami akong paborito. Mayroon akong lugar para kay Sorachi Ace. Medyo kakaiba kasi ang lasa nito ay parang tanglad at balat ng lemon.

Ano ang paborito mong hindi tipikal na sangkap sa beer?

Ang dami ko. Ang isang paborito, depende sa kung ano ang iyong sinasabi ay tipikal, ay yuzu. mahal ko si yuzu.

Ano ang paborito mong destinasyon sa paglalakbay sa beer?

Iyan ay napakahirap. Kung ang tanong ay, Saan mo gustong umiinom ng beer ngayon?: Ito ay magiging isang klasikong English pub sa London na may perpektong pint ng mapait sa harap ko.