Constante Ribalaigua Green (kaliwa)

Ang arte ng Amerikano ng bar ay may ilang medyo tusong dekada sa ikadalawampu siglo. Ang pagbabawal ay naglalagay ng maraming mga mas matandang master bartender sa labas ng negosyo sa US, habang sa buong mundo, ang mga bartender ay naging komportable pa rin sa lahat ng iba't ibang mga cocktail, fizze, sours, cooler at kung anu-ano pa ang bumubuo sa klasikong repertoire.

Marami sa mga bartender na nagtutulak sa proseso ng pamilyar na iyon ay may karanasan sa magkasanib na New York, Chicago, San Francisco, Boston at New Orleans. Ngunit ang pinakadakilang mixologist ng kalagitnaan ng ikadalawampu siglo ay hindi lamang nagtrabaho sa US, kundi pati na rin, hanggang sa masasabi natin, isang beses lamang bumisita.

Si Constante Ribalaigua Vert ay isinilang sa labas ng Barcelona noong 1888. Noong 1900, ang kanyang pamilya ay lumipat sa Havana, kung saan ang kanyang ama ay nagbantay sa bar sa kagalang-galang na cafe na Piña de Plata. Nang si Ribalaigua ay 16, tulad ng sinabi niya sa may-akdang Amerikano na si Thomas Sugrue noong 1935, tinanong siya ng kanyang ama kung nais niyang matuto sa barkeeping. Sinabi niyang oo. Noong panahong iyon, ang Cuba ay nagsisiksik sa mga Amerikano, at ang pagtatatag ay ginawang isang istilong Amerikanong bar na tinawag na La Florida. Noong 1918, kumita siya ng sapat upang maangkin ang pagmamay-ari ng Floridita — ang Little Florida — na alam sa buong mundo.

Maliwanag, nang sinabi ni Ribalaigua kay Sugrue na ang tanging libangan niya ay ang kanyang trabaho, hindi siya nagbibiro. Ni hindi siya uminom. Ang ginawa niya-bukod sa pag-imbento ng isang bagong cocktail na praktikal araw-araw - ay upang matiyak na ang kanyang mga customer ay nakakuha ng pinakamahusay na inumin at pinakamahusay na serbisyo, maging sila Ernest Hemingway, Spencer Tracy o ang mag-asawa na bumibisita mula sa Des Moines. Nakakakuha pa rin siya ng mga shift nang siya ay namatay, noong 1952.

Ano ang naging espesyal sa kanyang mga tipples? Palaging ginagamit ng Ribalaigua ang mga de-kalidad na sangkap, syempre. Sumabay siya sa teknolohiya at lumikha ng mapanlikha na mga kumbinasyon ng mga lasa (kahit na hindi masyadong mapanlikha). Ngunit higit sa lahat, siya ay isang master of proportion. Sinubukan ko ang halos bawat recipe na kasama sa maliit na polyeto na ibinigay niya, at sila ay perpekto, na hindi nangangailangan ng mga pagsasaayos.

Ang Longines Cocktail ay isang mahusay na halimbawa ng kanyang trabaho: hindi pangkaraniwang, ngunit hindi kakaiba, na gumagamit ng mga sangkap na magkakasama upang bumuo ng isang maayos na buo.

Longines Cocktail

Ibinigay ni David Wondrich

Sangkap:

• 1 ans Malakas, malamig na tsaa *
• 1 tsp Asukal
• 1 ans Espanyol na brandy
• 1 ans Anis del Mono o iba pang na-import na anisette (mas mahusay ang dryer)
• 1 Spiral-cut lemon peel
• Salamin: Cocktail

Paghahanda:

Idagdag ang tsaa at asukal sa isang shaker at pukawin. Idagdag ang natitirang mga sangkap at punan ng yelo. Mahusay na iling at salain sa isang pinalamig na baso ng cocktail.

* Ibuhos ang kalahating tasa ng kumukulong tubig sa isang black tea tea at hayaang tumayo ng 5 minuto. Tanggalin ang teabag at palamigin ang tsaa hanggang sa malamig.

Si David Wondrich ang may-akda ng Punch: Ang Sarap (at Mga Panganib) ng Flow Bowl at tagasusulat ng inumin ng magazine na Esquire. Isa rin siyang tagapayo sa sr76beerworks.com.

(Kuha ni Peter Moruzzi mula sa Havana Bago ang Castro ni Peter Moruzzi. Muling na-print na may pahintulot ni Gibbs Smith.)