Ang buong trabaho ng isang bartender, sabi ni Patrick Gaggiano, ay upang maisakatuparan ang mga gusto at pangangailangan ng ibang tao — ang tunay na estranghero. Sa loob ng 12 oras sa isang araw, anim na gabi sa isang linggo, inaasahan namin ang mga pangangailangan na iyon. Si Gaggiano, isang bartender sa lugar ng Boston na kasalukuyang nagtatrabaho para sa Jaegermeister , sinabi na karaniwan na ilapit ang iyong ilong sa pahina, na nagpapakipot ng iyong paraan ng pag-iisip. Namimiss mo ang mga bagay na nangyayari sa mundo sa paligid mo. Ginagawa nitong humina ang iyong pagkamalikhain at mabagal ang pagganyak. Ang pagpahinga sa paglalakbay at pagsasalamin ay isa sa mga oras lamang bilang isang bartender na naiisip natin ang tungkol sa ating sarili.

Patrick Gaggiano. Natasha Mustache

Habang ang karamihan sa mga bartender na nakausap ko sa mga nagdaang taon ay nabanggit kung gaano kadali masunog sa negosyo ng mabuting pakikitungo, ang mga napagtanto na naranasan nila sa isang pag-pause sa pagitan ng mga gig ay magkakaiba. Tinanong namin ang kaunting mga kalamangan sa industriya tungkol sa kanilang mga paglalakbay, tuklas at payo para sa sinumang bartender na isinasaalang-alang magpahinga.

Para sa marami, ang paglalakbay ay nagsisilbing inspirasyon sa isang hinaharap na proyekto. Si Julia Momose, kamakailan ng GreenRiver ng Chicago, ay nagsabi na palagi siyang go-go-go ngunit kamakailan ay napagtanto na inilalagay niya ang kanyang puso at kaluluwa sa isang bar na isang hakbang lamang patungo sa kanyang higit na layunin na buksan ang kanyang sariling lugar sa araw-araw. Sinabi ni Momose na iniisip niya ang tungkol sa kanyang oras na malayo sa isang full-time na trabaho bilang isang gap taon, at sabik siya na obserbahan ang mga diskarte ng cocktail sa kanyang paparating na paglalakbay sa pamamagitan ng Puerto Rico, Amsterdam, Belgium, France at Japan. Upang makita ang iba pang mga propesyonal sa pagkilos ay ang aking paboritong paraan upang malaman.

Julia Momose. Sammy Faze Photography

Si Caitlin Laman, na umalis sa Trick Dog ng San Francisco noong 2016 upang bisitahin ang Tokyo at Milan, pati na rin upang magtrabaho sa New York at Mexico City bago manirahan sa Chicago, ay nagsabi na ang kanyang mga paglalakbay ay nagbigay inspirasyon sa kanya na isipin ang tungkol sa kapaligiran at dekorasyon ng isang bar. Madaling mahumaling sa isang istilo ng disenyo kung wala kang ibang nakikita. Ang mas paglalakbay ko, ang mas mahusay na ideya na mayroon ako ng kung ano ang nais kong hitsura at pakiramdam ng aking sariling bar. Marami sa aking mga paboritong bar sa ibang bansa ang may isang paraan ng pagtingin ng maligamgam at buong, tulad ng nandoon sila sa loob ng 200 taon.

Sinabi ni Laura Newman ng Sweet Polly sa Brooklyn na ang paglalakbay kasama ang isang tao na hindi nagtatrabaho sa industriya ng restawran ay talagang binuksan ang aking mga mata sa hinahanap ng mga mamimili at lubos na binago ang aking opinyon sa kung anong uri ng mga bar ang naisip kong matagumpay. Si Newman, na plano ngayon na lumipat sa Birmingham, Ala., Ay nagsabi na ang pagmamasid sa kultura ng bar sa ibang lugar ay naging mas bukas sa ideya na magbukas ng isang bar sa labas ng NYC (na sa huli ay inaasahan kong gawin). Napagtanto nito sa akin na mayroong higit pa sa pagmamay-ari ng bar kaysa sa isang maliit na puwang na inuupuan lamang na may $ 16 na mga cocktail.

Caitlin Laman. Julia Letarte

Kahit na ang mga benepisyo ng paglalakbay ay malalim na personal, maaari nilang hubugin ang propesyonal na landas ng isang bartender at ipaalala sa kanila kung bakit sila napunta sa industriya sa una. Ang pamumuhay sa New York City ay maaaring magbigay sa iyo ng maling ideya na ikaw ay nasa gitna ng mundo, marahil ang sansinukob, sabi ni Kiersten Schilinski, na kasalukuyang nagbabarkada sa Bahay ng Oo at Donna sa Brooklyn. Ngunit sa ilang babaeng nagpapatakbo ng isang farm ng pagawaan ng gatas sa kanayunan ng Estonia, hindi mahalaga. Sa palagay ko lahat ay kailangang hamunin ang kanilang kaakuhan, sabi niya. Pinapayagan kang bumuo ng empatiya.

Si Christian Suzuki, na ngayon ay ang tagapamahala ng bar ng Tradisyon sa San Francisco, ay sumasang-ayon, at idinagdag na ang pagbisita sa mga bansa kung saan hindi Ingles ang pangunahing wika ay ipinakita sa akin kung gaano ang pasensya ng mga tao sa akin. Kahit na kung ito ay humihingi ng mga direksyon o nagpapaliwanag ng isang ulam, ang pasensya at iba't ibang mga diskarte ng mabuting pakikitungo ay dalawang bagay na kinuha ko mula sa paglalakbay at ilapat ito sa aking pamatasan sa trabaho ngayon. Naglakbay din ako nang walang telepono, na siyang naging dalawang ugali sa samahan at sa pagbibigay ng oras na sinusubukan ko pa ring sanayin araw-araw.

Laura Newman. Lena Nicholson

Si Dustin Drankiewicz, ngayon ay kasosyo sa Deadbolt ng Chicago, ay nagsabing tumagal ng walong linggong paglalakbay upang masimulang malaman ang tungkol sa kung sino ako at kung ano ang gusto ko. Matapos ang mga taon ng pangangasiwa ng mga programa sa inumin para sa iba, nagpasiya siyang ilunsad ang kanyang sariling mga proyekto. Napagtanto ko ang lahat ng aking ginagawa habang pinapatay ang aking sarili para sa ibang tao na magagawa ko rin para sa aking sarili, sinabi niya, na nabanggit na natutunan din niya na hindi niya kailangan ng droga o alkohol sa buhay ko upang ituloy ang karera na ito. Payo niya: Iwanan ang lahat ng mga nakakaabala, alinman sa iyong cell phone, computer, alkohol, TV. Sumisid lamang talaga sa ginagawa ng iyong isip.

Dustin Drankiewicz. Jonathan Shimabuku

Pagkatapos ng lahat, sabi ni Drankiewicz, sa iyong natirang kamatayan, hindi mo pag-uusapan ang kahanga-hangang paglilipat sa likod ng bar o sa oras na iyon ay napalo ka at nakakuha ng isang tattooing na pinya sa iyong asno. Ang isang pahinga ay paminsan-minsan ang kailangan mo upang muling mai-motivate at upang lumaktaw pabalik sa likod ng bar o ituloy ang layunin na 'isang araw nais kong'.