Ang ubas ay higit pa sa kinasusuklaman na mantikilya at sobrang oak na mga bote.

Ito ay isang karaniwang pagpigil: Ayaw ko sa chardonnay. Kaya magkano kaya, sa katunayan, na ang isang buong kilusan ay lumitaw sa paligid nito-ang ABC paksyon. Nahulaan mo. Iyon ay kumakatawan sa Anything But Chardonnay.

Ang ubiquitous na ubas ay nagkaroon ng malaking kasaganaan noong 1980s at '90s, nang maraming mga producer ng New World ang sumusubok na tularan ang mga pinagpipitaganang white wine ng Burgundy, France. Ngunit habang ang chardonnay ay sumikat sa katanyagan, ang mga gawaan ng alak ay nag-aagawan upang gawing accessible sa masa ang alak. Ang '80s ay isang edad ng labis, at iyon ay makikita sa mga alak ng panahong iyon, na lalong naging mas mayaman at marangya habang nakakuha sila ng kanilang napakalaking tagasunod.

Ang Chardonnay sa sarili nito ay talagang isang medyo neutral na uri, ibig sabihin ay hindi ito partikular na mabango o napakalakas. Sa Burgundy, ang chardonnay ay gumagawa ng ilan sa mga pinakamagagandang puting alak sa mundo dahil sa kapansin-pansing kakayahan nitong makapaghatid ng pakiramdam ng lugar saanman ito lumaki. At walang maraming mga lugar upang magtanim ng alak na mas mahusay kaysa sa Burgundy.

Ngunit sa kanilang paghahangad ng labis, ang mga winemaker ng United States, South America at Australia ay nagnanais na ang kanilang mga alak ay lumaki nang lumaki, mas matapang at mas matapang. Dahil ang mga likas na katangian ng chardonnay ay karaniwang pumapalibot sa mga epekto ng lokasyon at mga diskarte sa paggawa ng alak, ito ay nagsisilbing isang mahusay na canvas para sa estilo na sinusubukang makamit ng mga winemaker na iyon, kadalasan sa pamamagitan ng mga epekto ng oak at malolactic fermentation.

Ang mga katangian ng isang chardonnay ay bahagyang nakasalalay sa uri ng mga oak na barrel na ginamit (o sa kaso ng ilang napakamurang alak, oak staves o chips). Ang mga alak na nagpapalipas ng oras sa bagong oak ay maaaring magkaroon ng mga aroma at lasa na mula sa vanilla at niyog hanggang sa cedar at pampalasa. At pagkatapos ay mayroong sikat na buttery na lasa, na nagmumula sa malolactic fermentation, isang proseso na nagpapalit ng malupit na malic acid (tulad ng makikita mo sa isang berdeng mansanas) sa mas malambot, malumanay na lactic acid (isipin ang Greek yogurt). Ang mga gumagawa ng alak ay madalas ding nag-iiwan ng kaunting natitirang asukal sa bote, na humahantong sa marami sa mga alak na ito na malapit sa katayuan ng dessert. Kung wala ang mga pamamaraan sa paggawa ng alak na ito, ang chardonnay ay isang medyo malambot at mababang uri na may maliliwanag na lasa ng prutas at kadalasan ay isang kaaya-ayang guhit ng mineral.

Kaya kapag sinabi ng mga tao, I hate chardonnay, halos hindi nila ibig sabihin na hindi nila gusto ang chardonnay grape mismo. Ang tinutukoy nila ay ang mga diskarte sa paggawa ng alak na naging halos magkasingkahulugan sa iba't-ibang sa paglipas ng mga taon.

Ang magandang balita ay mayroong isang buong mundo sa labas ng mga chardonnay na hindi umaasa sa oak, malolactic fermentation o asukal upang makuha ang kanilang mga profile ng lasa o na ginagamit ang mga ito nang matipid at may mahusay na balanse. Ang ilang mga rehiyon, tulad ng Burgundy, ay ginagawa ito sa paraang ito sa loob ng maraming siglo, habang ang iba, tulad ng mga bahagi ng California, ay kamakailan lamang ay nakaranas ng pendulum swing patungo sa varietally pure at expressive chardonnays, salamat sa malaking bahagi sa lumalaking backlash laban sa mga labis na nakalipas na mga dekada.

Kung dati kang hindi naging tagahanga ng iba't-ibang, wala nang mas magandang panahon para muling makilala at matutunan kung ano ang magagawa ni chardonnay kapag pinapayagan itong maging sarili nito. Ito ang pitong magagandang halimbawa upang makapagsimula ka sa iyong paglalakbay.

• Farm 2018 Mainque (Patagonia, Chile; $39)