Paglalakad sa isang convenience store ng 7 ng umaga hawak ang a Vodka Tonic mula sa bar sa kalye ay hindi karaniwan sa New Orleans. Ito ang paraan ng buhay. Ang tanyag na kulturang to-go cup ng lungsod, na nagbibigay-daan sa iyo maglakad kahit saan bitbit ang isang bukas na lalagyan ng alkohol , nakatanim sa tela ng lokal na lipunan na hindi maiisip ng mga residente ang buhay nang wala ito.

Matapos ang isang kamakailang paglalakbay na masaya akong nagdadala ng bukas na pag-inom ng booze sa lahat ng sulok ng Big Easy, mula sa mga paglalakbay patungo sa supermarket hanggang sa maikling mga jaunts sa paligid ng kapitbahayan patungo sa bahay ng isang kaibigan, napag-isipan ko: Paano nagsimula ito? Bakit pinapayagan ang bukas na alak sa ilang mga lungsod tulad ng New Orleans at hindi sa iba?

Ang aking paunang pagsisiyasat ay humantong sa akin upang matuklasan na, habang ang New Orleans ay ang pinakatanyag na liberal sa patakaran sa bukas na alkohol, hindi lamang ito ang lugar kung saan umuusbong ang kultura ng tasa sa Amerika. Ang isang maliit na maliliit na bayan at lungsod sa buong bansa tulad ng Butte, Mt., at Erie, Pa., Ay pinahihintulutan din ang bukas na pagdala ng booze sa buong karamihan ng lungsod na may ilang mga paghihigpit, kahit na sila ay nasa minorya.

Sa karamihan ng mga lungsod kung saan pinahihintulutan ang bukas na alkohol, nakakulong ito sa itinalagang mga distrito ng aliwan tulad ng Las Vegas Strip, Beale Street sa Memphis, ang Savannah Historic District at ang Power & Light District ng Kansas City. At maraming mga karagdagang lungsod ang naghahanap upang tumalon sa kamakailang kalakaran ng paglikha ng mga distrito na pinahihintulutan ng open-booze sa pagsisikap na mapalakas ang mga lokal na ekonomiya.

Ngunit upang tunay na maunawaan ang kasaysayan ng to-go cup, dapat maunawaan ng isa ang ebolusyon nito sa New Orleans, kung saan nagsimula ang lahat. Sa katunayan, ang kuwento ng to-go-cup booze sa New Orleans ay hindi gaanong isang kwento ng kung ano ang nangyari at higit na isang kwento ng hindi nangyari.

Hindi palaging labag sa batas sa buong Amerika, sabi ng mananalaysay ng inumin ng New Orleans na si Elizabeth Pearce, na siya ring may-ari ng New Orleans booze tour company Uminom at Alamin at may-akda ng libro Inumin Mo Iyon

. Ang pag-inom sa publiko ay hindi labag sa mahabang panahon.

Sinabi ni Pearce na ang pag-inom sa labas ay laganap noong huling bahagi ng ika-19 na siglo, kung ang mga kalalakihang manggagawa ay magkakaroon ng isang growler sa panahon ng kanilang pahinga sa tanghalian at ang mga asawa ay kukuha sa kanila ng mga metal na balde ng serbesa sa mahabang mga stick. Walang mali sa pag-inom sa kalye, sabi ni Pearce. Ang bagay na iligal ay ang kalasingan ng publiko.

Nagsimula itong maging isang problema, sabi ni Pearce, noong mga 1950s sa Chicago, kung saan ang mga gang ng bote (mga grupo ng mga solong lalaki, karamihan ay walang tirahan) ay lasing, magsisimulang mag-away at mag-iwan ng mga bote ng beer sa gilid. Nais na idikit ang problema sa usbong bago magsimula ang mga laban, ang lungsod ay nagpasa ng isang batas noong 1953 na nagbabawal sa pag-inom sa publikong paraan.

Sa pag-usbong ng mga pagkilos sa mga karapatang sibil, sabi ni Pearce, ang mga batas sa paglalapat ay nagsimulang ipatupad sa buong maraming mga munisipalidad, marami sa kanila ay may motibo sa lahi. Kapag ang mga batas sa paglalapat ay sinira bilang labag sa konstitusyon, napagtanto ng mga pamayanan na maaari nating gawing iligal ang pag-inom sa publiko, sabi ni Pearce.

Mga Inumin sa New Orleans. Joel carillet

At nagsimula noong 1970s, maraming mga munisipalidad ang nagsimulang gawin iyon, kasama ang mga lalawigan at lungsod na katabi ng isa pang madalas na sumusunod pagkatapos na magpasa ang katabing munisipalidad ng katulad na batas upang maiwasan ang hobos mula sa isang lugar na darating sa ibang lugar, sabi ni Pearce.

Ang pag-inom ng publiko ay nauugnay sa hindi maayos na pag-uugali na ito, sabi ni Pearce. Ito ay isang bagong ideya. Gayunpaman habang ang lahat ng mga batas na ito ay humahawak sa buong bansa, isang bagay na ibang-iba ang nangyayari sa New Orleans, sinabi niya.

Ang Bourbon Street ay nagsimulang lumitaw bilang isang pangunahing sentro ng turista pagkatapos ng WWII, sabi ni Pearce. Libu-libong mga solong lalaki na patungo sa Europa ang pupunta sa New Orleans para sa isang huling hurray bago ipadala sa giyera mula sa lungsod ng pantalan. Sinabi niya na noong 1950s marami sa mga pangunahing club ng lungsod ang kontrolado ng manggugulo na may isang malaking bilang ng mga lokal na ayaw na pumunta sa mga masaganang establisimiyento para sa kadahilanang iyon.

Sa pag-usbong ng kultura ng hippie noong 1960s at ang laganap na pagkakaroon ng plastik, ang pagsasagawa ng window ng hawking ay nagsimulang lumitaw sa New Orleans, kung saan ang mga may-ari ng club ay magbebenta ng mga portable na inumin mula sa isang bintana. Ang higit pa o mas kaunti na ginawang Bestbon Street sa pedestrian ruta ngayon.

Ang patutunguhan ay susi ng karanasan kahit saan man, sabi ni Pearce. Sa New Orleans, ang paglalakbay ay pantay na nauugnay, at sa ilang mga kaso, walang patutunguhan. Ang kalye mismo ay naging palabas, at lahat ay namamasyal sa paligid na may inumin sa kanilang kamay.

Ang lungsod ay nagpasa ng isang batas na nagbabawal sa lawking ng window, ngunit ang ordenansa ay itinapon na malabo, at ang window ng lawing ay naging ligal sa New Orleans noong 1970s. Habang sa una ay nakakulong sa French Quarter, sa lalong madaling panahon ay pinalawak ito sa buong lungsod, dahil nais din ito ng mga may-ari ng bar sa labas ng Quarter, at ang batas na nakakulong sa isang partikular na distrito ay itinuturing na masyadong nakalilito para sa mga bisita, ayon kay Pearce.

Dala mo ang espiritu ng bar kapag uminom ka sa publiko, sabi ni Pearce. Medyo mas bukas ka, konting kabaitan, marahil ay medyo mapagparaya. Ito ang naranasan ng mga residente ng New Orleans sa ating lungsod araw-araw.

Habang ang New Orleans ay abala sa pagpapasikat ng to-go na kulturang pag-inom para sa mga lehiyon ng turista, 2,000 milya ang layo sa Butte, Mt., nais lamang ng mga tao na iwanang mag-isa.

Sa pagsisimula ng ika-20 siglo, ang dating mining boomtown ay dating ang pinakamalaking lungsod sa pagitan ng Chicago at San Francisco, na akit ang isang malaking bilang ng mga imigrante ng Ireland na magtrabaho sa mga mina. Habang ang mga mina ay higit na umalis (isa lamang ang nananatili), ang independiyenteng hangganan na diwa na iyon ay malakas pa rin ngayon.

Mga Imahe ng Tao

Isang daang taon na ang nakalilipas, sa kanyang kasikatan sa pagmimina ng tanso, na may mga minahan ng tanso na tumatakbo nang 24 na oras sa isang araw ... ang ideya ng pagsubok na magpatupad ng ilang kontrol sa pag-inom ay hindi naging makatuwiran sa sinuman, sabi ni Courtney McKee, ang CEO ng Butte distillery. Headframe Spirits . Ang masungit na likas na katangian ng mga residente ay talagang hindi nagbago.

Sa panahon ng Pagbabawal, walang nagbago tungkol sa pag-inom ng alkohol, sabi ni McKee. Wala talaga ang pagbabawal sa Butte. Lumipat lang sila sa pagtawag sa mga bar ng mga tindahan ng soda. ... Ang kultura at diwa ng ligaw at kawalan ng batas na ito ay hindi nagbago. Ang tanging paghihigpit sa pag-inom ng publiko ay isang kamakailan-lamang na batas na nagbabawal sa pag-imbak ng publiko sa pagitan ng 2 ng umaga hanggang 8 ng umaga, at kahit na natugunan ang makabuluhang pagtutol mula sa mga lokal.

Ang ilang mga tao ay pinagsama ang karanasan at ginawa ito tungkol sa dami at kawalang-ingat, sabi ni McKee. Ngunit sa karamihan ng bahagi, ito ay isang kalidad na karanasan at isang karanasan sa pamilya. Nagpinta siya ng larawan ng isang lokal na residente na nakikipag-usap sa isang pulis sa pamamagitan ng isang bukas na pintuan ng kotse ng pulisya na may isang kamay na nakasandal sa kotse at ang isa pa ay may kasamang inumin bilang isang halimbawa ng aasahan sa pagbisita sa Butte, lalo na sa taunang St. Patrick's Day party kapag ang komunidad ay halos dumoble sa laki.

Samantala, 2,000 milya ang layo, sa Erie, Pa., Ang mga batas ng bukas na lalagyan ng lungsod (kung saan pinapayagan ang beer para sa pampublikong pagkonsumo ngunit hindi alak o alak) ay nakatulong buhayin ang isang pamayanan ng Rust Belt na halos 100,000 sa baybayin ng Lake Erie.

Ayon sa habang buhay na residente ng Erie na si Chris Sirianni, ang may-ari at operator ng Ang Brewerie sa Union Station , Ang Erie ay isang bayan na may asul na kwelyo na lumilipat at muling likha ng sarili habang lumilipat ang mga dahon ng pagmamanupaktura at mas maraming mga trabaho na may puting kwelyo. At habang ang bayan ay kasalukuyang nasa isang mainit na labanan kasama si Buffalo upang masira ang talaan para sa pinaka maraming akumulasyon ng niyebe sa isang panahon. sa nakaraang 40 taon, sa loob ng tatlo hanggang limang buwan sa isang taon, wala kahit saan mas mahusay na manirahan o bisitahin.

Ang mga beach at bay ng lungsod ay maaaring maging malaking atraksyon sa tag-init, ngunit ang bayan ay kilala rin bilang isang lugar kung saan maaari kang uminom sa publiko. Napakaganda nito para sa mga bar at restawran, mahusay para sa mga espesyal na kaganapan, sabi ni Sirianni, na nagpapanatili na ang mga batas sa pag-inom ng publiko ay mahalaga sa tagumpay ng maraming mga pagdiriwang sa kalye at mga block party na inilalagay ng lungsod tuwing tag-init habang naghahangad na ibalik ni Erie mismo bilang isang patutunguhan ng turista.

Gayunpaman sa kabila ng mga batas na bukas na lalagyan na tumutulong na magdala ng maraming bilang ng mga bisita mula sa mga suburb ng Erie at mga kalapit na komunidad, kamakailan lamang ay nag-eksperimento ang lungsod ng mga paghihigpit sa bukas na alkohol.

Ang tanging downside, sabi ni Sirianni, ang lungsod ay nagtatanong ngayon: Saan natin iginuhit ang linya? Noong nakaraang taon, lumikha si Erie ng mga limitasyon at hangganan kung saan pinapayagan ang pampublikong alkohol sa kauna-unahang pagkakataon bilang tugon sa maraming tao na nagpapakita ng kanilang sariling serbesa at hindi nag-aambag sa lokal na ekonomiya na tumutulong sa lungsod na mailagay ang mga libreng block party at kaganapan in the first place.

Habang maaaring magawa ang mga pagsasaayos sa batas, walang inaasahan na tatanggalin ni Erie ang kalayaan sa bukas na lalagyan sa anumang oras sa lalong madaling panahon. Kapag nakita mo kung ano ang hatid sa mga negosyo sa bayan, sabi ni Sirianni, mayroong isang napakalakas na argumento para dito.