Ito ay isang parirala na naririnig mo sa lahat ng oras: Ang edad ay isang numero lamang. Ngunit sa mundo ng bar, kung saan mayroon kang mga segundo upang makagawa ng isang kanais-nais na unang impression o makakuha ng isang benta, ang bilang na iyon ay maaaring maging pagkakaiba sa pagitan ng isang matagumpay na karera at ng isa na pinutol-o mas masahol pa, isa na hindi kailanman nakakakuha ng lupa.

Ang mga may-ari ng bar at tagapamahala ay karaniwang may isang ideal na pag-iisip kapag kumukuha ng isang koponan. Maingat nilang iniisip kung aling mga kwalipikasyon ang kinakailangan, ito man ay isang kakayahang mag-angat ng mga mabibigat na kaso o magtaglay ng isang malalim na kaalaman sa isang partikular na espiritu o istilong cocktail. Ngunit marahil mas mahalaga, mayroon silang isang tingnan mo nasa isip Ang hitsura ng kabataan.

Sa aking 20 taon na pagtatrabaho sa mga bar, nakilala ko ang hitsura na ito: sariwang mukha, mahusay na manicured, lantarang naka-istilo, na may pangkalahatang saklaw ng edad na 25 hanggang 35. Sapat na ang edad upang magkaroon ng kaunting karanasan, sa madaling salita, ngunit hindi gaanong matanda na ang pamumula ay nawala mula sa rosas.

Maglakad sa anumang cocktail bar mula sa Silverlake patungong Singapore, at makikita mo ang ibig kong sabihin. Ang industriya ng inumin ay binubuo ng mga bata at maganda. Ngunit ano ang mangyayari kapag ang mga kwalipikadong kandidato ng bar ay nahulog sa isang lugar sa labas ng ginintuang profile na ito? Napakahusay ba natin sa mga aesthetics na isinasara namin ang pintuan sa tunay na talento? Maglagay ng ibang paraan: Ang industriya ba ng booze ay may problema sa diskriminasyon sa edad?

Sa paglipas ng mga taon, nakita ko ang maraming mga kandidato sa bar, karamihan sa mga kababaihan, natakpan batay sa kanilang hitsura, sinabi ng marketing guru at tagapagtatag ng LA Food Fest Shawna Dawson. Karaniwan mong maririnig ang isang puna tulad ng 'hindi sila tama para sa aming programa,' ngunit hindi mahirap basahin sa pagitan ng mga linya. Nang magtanong ako tungkol sa kasarian ng pinag-uusapan na mga tagapamahala na pinag-uusapan, inilahad niya: Sa lahat ng mga sitwasyong pinag-uusapan ko, mga lalaki ang kumukuha.

Binuksan ko ang paksa sa aking komunidad sa Facebook bar, upang makita kung sa palagay ng iba ay tinatanggihan silang mga propesyonal na oportunidad batay sa kanilang edad at hitsura. Ang isang tao pagkatapos ng isa pa ay dumating na may mga reklamo ng pagiging snubbed para sa mga trabaho na kung saan sila ay kwalipikado.

Sinabi ng beteranong bartender ng New York at Sydney na si Jessica Diaz na hindi na niya sinasama ang kanyang edad sa mga resumé o application form dahil sa takot na hindi makakuha ng isang call-back. Ang isa pang bar vet, na taga-Michigan na si Malina Bickford, ay nagsabi, Pagkatapos ng isang tiyak na edad, nagsimula akong magsinungaling tungkol sa kung gaano karaming mga taon na ako nagbabarkada sapagkat naisip ko na napakatanda nito sa akin. Si Bickford ay nagtatrabaho ngayon bilang isang tatak na embahador para sa isang distileriyang pinapatakbo ng babae.

Hindi lamang ang mga kababaihan ang nakadarama ng sakit ng diskriminasyon sa edad. Ang alamat ng New Orleans bar na si Paul Gustings ay nagsabing siya ay pinakawalan kamakailan mula sa isang posisyon na nais niyang hawakan ng 15 taon na may napakakaunting paliwanag. Ang opisyal na kuwento, sinabi niya, ay isang reklamo na inihain ng may-ari ng isang gabay sa turismo, ngunit hindi mapigilan ni Gustings na magtaka kung ang kanyang edad ay may kinalaman dito. Ang karamihan sa kanyang mga kasamahan ay hindi bababa sa 20 taon na kanyang junior, at ang ilan ay nasa kalagitnaan ng 20. At dahil ang Louisiana ay isang estado ng pagtatrabaho-sa-kalooban, napakaliit ng tulong para sa kanya upang maghain ng isang reklamo.

Hindi lahat ng ageism ay mukhang pareho sa mundo ng bar. Si Gino Pellarin, isang kagalang-galang na miyembro ng mga pamayanan sa New York at Los Angeles bar, ay nagsabi na noong bata pa siya ay madalas siyang pumasa sa hindi gaanong seryoso o sapat na kaalaman, anuman ang kanyang kakayahan.

Naranasan ko ang maraming diskriminasyon sa edad ng mga may-ari at customer, sabi ni Pellarin. Noong 1990s at unang bahagi ng 2000, halos walang papayag sa iyo na mag-bartend kung ikaw ay nasa ilalim ng 30. Gagamot ka ng mga parokyan na parang wala kang alam tungkol sa scotch o kung paano uminom.

Sa pamamagitan ng kanyang account, ito ay isang regular na paglitaw hanggang sa tungkol sa 2011. Mahirap na makakuha ng isang trabaho na bartending pabalik sa araw, sinabi niya. Ang mga taong humahawak sa mga trabahong iyon. Ngunit ngayon maraming mga restawran at bar na halos wala kaming sapat na kwalipikadong mga tao upang kawani sila.

Gayunpaman ang mga bartender na may napatunayan na mga chops, kalalakihan at kababaihan, ay hindi pa rin pinapansin dahil sa kanilang taon ng kapanganakan. Ngayon, maaari kang magpatakbo ng isang bar sa 27, sabi ni Pellarin. Gusto ng industriya ang mga batang bata dahil maaari kang makawala sa pagbabayad sa kanila ng mas kaunti at pagtrabaho nang mas mahirap sa kanila.

Sa nagdaang panahon ng mga reklamo sa sekswal na panliligalig at diskriminasyon na ipinataw laban sa industriya ng pagkain at inumin, ang mga tagapamahala ng bar at restawran ay higit na nag-iingat sa kung paano at sino ang kanilang kinukuha. Maaari ba itong isang pagkakataon para sa pagbabago sa loob ng industriya? Siguro. Ang talino at kwalipikadong mga bartender ay maitatakda pa rin sa pastulan? Malamang.

Gayunpaman, isang bagay ang tiyak: Ang diskriminasyon, sa anumang anyo, ay hindi tugma sa diwa ng pagkamapagpatuloy. Kung ang kamakailang kasaysayan ay anumang pahiwatig, kung ano ang maaaring isang marumi maliit na lihim ng industriya ay maaaring mabilis na lumago sa isang nakasisilaw na pansin na hindi madaling balewalain ng mga mamimili. At iyon ang kapag makikita natin ang totoong pagbabago. Sapagkat sa huli, ang pinakamahalagang numero ay ang isa na may kalakip na mga palatandaan ng dolyar.